Wanneer ik bij de zwemles van mijn dochter mijn beide duimen omhoog doe omdat ze naar me kijkt en ik haar zo aanmoedig, zie ik andere ouders gebogen met hun hoofd kijken naar het lcd schermpje van hun smartphone. Wat zijn ze aan het doen? Checken ze het nieuws, hun mail, zijn ze aan het twitteren of werken ze hun Facebook bij? Ik weet het niet hoor, maar op dat moment is die telefoon belangrijker dan hun kinderen in het water. Maar wat is er dan belangrijker, dan het moment, van hier en nu, in ‘real life’? Is het vluchtgedrag of leven ze niet intens genoeg om van het echte leven te genieten. En die kinderen maar kijken met zoekende ogen naar de kant, kijkt mijn vader wel naar me, heeft hij gezien hoe ver ik in onderwater zwom? Nee, papa is even in een andere wereld, hij is druk met een krabbel.
Superhandig hoor zo’n smartphone. Onderweg even checken waar je kan pinnen, gaat het regenen als ik naar de markt wil, is er al gereageerd op mijn uitnodiging? Ongekend slim item wat bijna niet meer weg te denken is in ons leven, echter ook vaak overbodig. Net zo overbodig als de tweets die ik lees van mijn volgers. Ik zit niet op tweets te wachten met een verslag van minuut tot minuut van je leven. Ja tuurlijk, ik kan je ontvolgen en hoef me er dan niet aan te storen, dat is zo. Het geeft ook helemaal niet dat je dat doet, maar hou er wel rekening me dat ik zo bijna alles van je weet. Maar wanneer je als meisje van 15 laat weten dat je zin in seks hebt en even later tweet hoe zijn sperma smaakt, dan vraag ik me af, ben je wel helemaal goed bij je hoofd. Ik schrik me kapot, wat moet ik met die informatie? Hou toch op alsjeblieft. Er zijn dingen die je niet online gooit, maar beleeft in real life en dat daar ook moet laten.
Behalve de ouders zijn er ook volksstammen jeugd en jongeren die bijna alleen nog in hun digitale wereld leven, hun Blackberry als dagboek gebruikend. Dat is heel leuk als er een paar op een feestje zijn, via de social media communiceren ze de hele avond en brengen elkaar op de hoogte van de nieuwste app’s.
De behoefte om niks te willen missen en altijd en overal, als eerste, op de hoogte willen zijn van de laatste ontwikkelingen. Misschien heel prettig om zo te leven, maar niks voor mij.
Mocht je zoiets tegenkomen, knipper een keer met je ogen, slik een keer, schud je hoofd en blaas uit. Is dit nou wat je wilt? Een moment later bedenk je je, waar je mee bezig bent en besef je dat jij, nu op dit moment, aan dit moment denkt. Besef je dit moment nu intens of lees je dit slappe verhaal online?
Zet uit die computer en ga in real life genieten van de dingen die er zijn. Ga naar buiten en laat je mobiel thuis!
Goed stuk enne…..herkenbaar….
Leuk geschreven – Heb je weer goed gezegd !
HERKENBAAR, vooral bij de jeugd
So true, so sad.