Het was me het jaartje wel, dat 2011, in voetballand. Daarover zijn zelfs hele jaarboeken te vervaardigen. MWNW doet niet aan dat soort onzin en blikt op geheel eigenwijze terug. Met de focus op ons eigen af en toe best leuke voetballandje.
Drama, achterklap en fysiek geweld in de Arena
Het had natuurlijk het jaar van Ajax moeten zijn. Tenslotte haalden de Amsterdammers de schaal weer eens naar de hoofdstad, hoewel ze die binnen de kortste keren onder een rijdende bus sodemieterden. Een beetje meer respect voor ‘s lands belangrijkste voetbalprijs was wel op zijn plaats geweest.
Maar respect is iets wat bepaald niet voorop staat bij de hoofdstedelijke driesterrenclub. Waar eind vorig jaar Martin Jol al het veld moest ruimen, waren er dit jaar nog veel meer onwelriekende praktijken te bespeuren. Het lijkt wel of die 020-ers er een neusje voor hebben.
Ikke ikke ikke
Zo was er meneertje van den Boog. U weet wel, een van de mannen die Neerlands muziekicoon Borsato aan de bedelstaf brachten. Van den Boog had allerlei snode plannen met zijn cluppie maar miste in alle opzichten inhoud om er wat van te kunnen maken. Na het binnenhalen van de landstitel, die tot droefenis leidde bij alles buiten de ring-A10 wat voetbal een warm hart toedraagt, ging het pas echt los. Cruijff verscheen ten tonele, en dan weet je het wel. Dan houdt het gelazer nooit meer op. De media liepen over van het oeverloze ikke-ikke-ikke-gedram. Spuugzat en kotsmisselijk werden we ervan.
Hersenloos
Als klap op de vuurpijl wist een totaal hersenloze Ajax-supporter het jaar in de Arena van een passend einde te voorzien. Door lakse veiligheidsmaatregelen kon Hooligan Wesley tijdens #ajaaz het veld betreden en een poging doen om AZ-doelman Esteban te bespringen. De AZ-keeper trapte de Ajacied echter effectief van zich af, waarna de Ajax-supporter spartelend op zijn rug op het veld bleef liggen. Symboliek ten top. Een spartelend Ajax dat tot vermaak van velen ten onder gaat aan eigen stompzinnigheid en egomanie.
Ontwaakt de Slapende Reus dan eindelijk?
Natuurlijk ging onze aandacht vooral uit naar Feyenoord. Die roemruchte club met dat voetbalwalhalla als thuishaven. De Kuip, dát is voetbal, daar lopen de rillingen je nog altijd over de rug als je de tribune opkomt.
In het begin van dit jaar stuurde toenmalig trainer Been zijn spelers alweer als een stel bange puppy’s het veld op tegen aartsrivaal Ajax. Tot afgrijzen van elke Feyenoorder. Verliezen is helemaal niet zo’n ramp, als het maar met ere, strijd, passie en vechtlust gebeurt. Onder Been krabbelde Feyenoord in de rest van het seizoen 2010/2011 nog wel enigszins op, mede door de van Arsenal geleende zakJapanner Ryo Miyaichi.
Koeman kan het
Maar Been was overduidelijk niet de man die de slapende reus uit Rotterdam-Zuid kon wakkerschudden. SuperMario moest na een coupe van de spelers dan ook het veld ruimen, waarna Martin van Geel velen verbaasde met het binnenhalen van Ronald Koeman als trainer. Daarover was bepaald geen onverdeeld enthousiasme. Maar Koeman bleek na een sabbatical een betere trainer te zijn geworden, lijkt te hebben geleerd van de foutjes die hij eerder maakte, en heeft de jonge ploeg inmiddels bijzonder aardig aan het voetballen gekregen.
Vreugde in de Kuip
Wisselvallig, dat wel, maar man man man, wat kunnen die gastjes voetballen. Waar Been tot vervelens toe maar bleef roepen dat het met kwaliteit te maken had legt Koeman gewoon de lat waar ie hoort te liggen. Wij zijn Feyenoord, dus kom maar op!
De laatste twee thuiswedstrijden, tegen Psv en Twente, brachten enorme vreugde in al die harten waarin Feyenoord huist. Het was dan ook geweldig om te zien hoe Feyenoord eindelijk weer eens Feyenoord was. Strijd, passie, teamspirit, in staat tot geweldig voetbal én met een geniale mafkees als @superguidetti in de spits. Aanjager, afmaker, gekkenhuis, uitstekende voetballer en toffe gast. Na Kindvall en Larsson dus alweer een SuperZweed die de Feyenoord-harten sneller laat kloppen.
De KlassiekerT
Op 29 januari staat Feyenoord-Ajax op het menu. Er valt niks zinnigs van te zeggen, al hopen wij met alles wat we in ons hebben dat het een prachtige wedstrijd wordt waarin de punten door de Kuipbewoners worden binnengesleept.
Want Feyenoord en Ajax, dat zijn en blijven toch dé namen die het Nederlandse voetbal kleur geven, smaak geven, internationaal aanzien hebben gegeven. Het zou mooi zijn als deze twee Klassieke topclubs weer eens een tijdje onderling de dienst gaan uitmaken in ons voetballandje. Dat ze bij Ajax eindelijk eens gaan herontdekken dat ze een voetbalclub zijn, en geen walhalla voor geldbeluste juristen. Dat Feyenoord eindelijk eens definitief ontwaakt, en zijn plek in de absolute voetbaltop weer claimt. Dat de Klassieker weer dé wedstrijd is waar alles om draait.
Happy New Year!
Dat zou pas mooi zijn! Met die mooie gedachte wens ik alle lezertjes van MWNW en Zo Leg Ut een bijzonder prettige jaarwisseling en een nieuw jaar vol sportieve hoogtepunten.
Laten we er het jaar van Geen Woorden Maar Daden van maken!