Narcistische beroepsloser Joran van der Sloot naast een volslagen randdebiel, een verwend pestjong, ook ziekelijk aandachtsgeil. Geen kans laat meneer onbenut om in het nieuws te komen. Perst hij niet een moeder af die wanhopig graag wil weten wat er met haar dochter is gebeurd, dan trekt hij wel een Peruaans mokkel uit elkaar om ook haar vervolgens om zeep te helpen. Along the way valt zijn vader nog even dood neer, verft hij zijn haar in een ondefinieerbare kleur en laat hij geen kans onbenut om zijn advocaat opdracht te geven om wereldkundig te maken hoe zielig hij éigelijk wel niet is. Ondertussen stinkt radiologe Mary Hammer er met open ogen in. Sterker nog, zij ziet in Joran wel een nieuwe spirituele leider en stort met liefde haar volledige spaarsaldo op zijn bankrekening. En Joran? Bij Joran gaat geld voor principes. Die komt er achter dat een thug-life in de Piedras Gordas-gevangenis niet zo tof is, hij kan nie bellen nie en moet blijkbaar flink in de buidel tasten om overgeslagen te worden op zeepjesdag. Of mevrouw Hamer nog even ze-ven-tig-dui-zend dollar wil kiepen.
Maar ook voor Mary is eindelijk de maat vol. Ze stopt ermee, trekt de stekker eruit, gooit de handdoek in de ring en het zeepje op de vloer. Het geld is op en waarschijnlijk legt Joran toch het loodje op den duur in de gevangenis.En Jorans tere zieltje trekt de gevangenis heel slecht. Zo slecht dat zijn raadsman om overplaatsing heeft gevraagd naar een gevangenis met een milder regime. Wij zijn nogal Joran-moe inmiddels. Het wordt tijd dat hij lekker in zijn cel gaat zitten wegrotten, af en toe een gangbang krijgt te verstouwen en pas weer in het nieuws komt als hij in Amerika verwelkomd wordt om daar opgeknoopt te worden. Succes Joran. We bellen!