Het is inmiddels geen geheim meer – olie doet piemels verstijven. Figuurlijk dan, hè. Bij nader inzien misschien nog wel letterlijk ook trouwens. En dan vooral bij de mannen die er scheppen met geld aan verdienen. Zo ook in het immer gezellige Sudan. Waar wij eerder melding maakten van falende olie-exploiteurs en malafide mannetjes met machineguns, is er nu sprake van de ernstigste onrust sinds Zuid-Sudan vorig jaar onafhankelijk werd. Rond de grens wordt al twee dagen onafgebroken gevochten, ondanks het feit dat VN-opperpief Ban-Ki Moon heeft verzocht hiermee te stoppen. Het zal u niet ontgaan zijn dat ladykiller George Clooney, in navolging van onder anderen Sean Penn, het activistenpad heeft gekozen en Zuid-Sudan heeft vereerd met een bezoekje. Zelfs dit was echter niet genoeg om de mannetjesputters te doen ophouden. Het zal niet lang duren of ook de VS en Engeland zullen hun vieze vingertjes in de pap willen roeren, aangezien zij ook niet bepaald ongevoelig zijn voor de avances van het zwarte goud. Soms vraag je je weleens af wie ooit heeft verzonnen dat olie belangrijker is dan al het andere. Maar soms ook niet, en dan val je gewoon aan. ’t Is een keuze. Wel jammer voor die types in Syrië, dat daar niet zoveel te vinden is. Anders was het me daar ook een gezellige smeltkroes van culturen geworden, dat wil je niet weten. Engels ontbijt en cheeseburgers als avondeten. Trouwens, even tussendoor: Die democratie in Iran, wat is daar ook alweer mee gebeurd? De Falklandeilanden? Libië? Kaukasus? Somalië? Israël? En was die Saddam nou echt zo kudt, daar in Irak? Goed, het punt is duidelijk. Ga nou driewerf godverdomme ‘es op zoek naar het juiste pad en dwaal niet af, dan komt er misschien nog eens wat terecht van deze ellendige kloot aarde. Amen.