Ik ben Jezus!!!…ownee…toch niet

Ineens heb je het als pastor (niet te verwarren met pastoor). Je wordt op een morgen wakker en beseft ineens dat je kunt herrijzen uit de dood. Enthousiast ren je naar je vrouw toe om dit aan haar te vertellen. Vrouwlief kijkt je enigszins wantrouwend aan en vraagt zich af of je weer gezopen hebt. Je kan aantonen dat je dat niet hebt en ze vraagt zich af of je niet teveel je werk mee naar huis neemt. Ook dat blijkt niet het geval. Alle mogelijkheden dus om dat “herrijzen uit de dood” eens te gaan proberen. De vrouw pakt een puzzeltje en een kopje thee erbij en meneer besluit te stoppen met eten. Acht dagen lang wil meneer de pastor maar niet doodgaan maar de negende dag stopte dan eindelijk zijn rikketik. Het feest kan beginnen. Mevrouw de pastor pakt er nog een biscuitje bij en controleert of hij echt dood is. Hij voelt inderdaad wat koud aan en dat huidskleurtje is ook niet meer wat het geweest is. Het experiment kan nu echt beginnen. Dag één verloopt prima. Lijk ligt er netjes bij en mw de pastor doet gewoon haar dagelijkse bezigheden. Op dag twee komt er zoals te verwachten viel een naar luchtje in huis. De ramen worden dus maar even opengezet. Eindelijk breekt daar dag drie aan. Mevrouw maakt alvast een lekkere maaltijd want de pastor zal vast wel honger hebben na twaalf dagen zonder voedsel. Ze gaat eens goed naast het inmiddels rottende lijk zitten en spreekt lieve woorden tegen de pastor. “wordt maar weer lekker levend pastortje…ik heb je favoriete maaltijd al lekker gemaakt…koetsiekoetsie”  Helaas gebeurt er vrij weinig, laat staan dat pastortje überhaupt weer iets gaat doen. Om twaalf uur s’nachts is pastortje nog steeds kapodt dus misschien is het experimentje toch iets minder geslaagd dan het stel aanvankelijk had verwacht. De pastor blijft stuk en blijkt toch niet de nieuwe Jezus te zijn. Jammer, pech, helaasch maar zo is het leven  de dood nou eenmaal. Dan nog. Als je na negen dagen zonder eten dood gaat ben je evengoed een beetje een mietje .