Laat ons het commentaar van onderstaand filmpje alvast invullen. “Lekker voor die klootzak!” “Jammer dat ie het overleeft!” “Die stier had die eikel aan z’n hoorn moeten spiesen!” En voor de trollen onder ons, “Arme kerel, wie laat die klotestieren dan ook loslopen.” Zo’n beetje de geijkte uitspraken die een topic als dit oproept. De Espanjolen gezegend met een scrotalus minimus vinden het elk jaar weer nodig om een kudde stieren op te jagen en er vervolgens achteraan, tussendoor en voor te gaan rennen om te bewijzen dat je ook zonder ballen een hele stoere kerel kan zijn. Wat van oudsher een verplaatsing van een kudde stieren naar de arena was, is door een stel mongolen een jaarlijks nationaal evenement geworden omdat zij het twee eeuwen geleden nodig vonden om voor die stieren uit te gaan rennen. Niet zelden leidt dit geintje tot gewonden en zelfs doden. Zielig hoor. Maar de grote verliezers tijdens “Het feest van de overleving” zijn de stieren. De kolossen van 600 kilo die in blinde paniek de afgezette 900 meter naar de arena afleggen met een groep idioten om zich heen. Om te sterven. Tijdens het zeven dagen durende feest worden gemiddeld zes stieren per dag ter vermaak op gruwelijke wijze mishandeld en vermoord. Cultuur noemen ze dat. Een stier steken met weerhaken, verzwakken, gek maken, om hem ten slotte te laten verdrinken. In zijn eigen bloed. Met een beetje mazzel steken ze een dolk in zijn hersenstam zodat verder leed hem bespaard blijft, maar het gebeurt maar al te vaak dat het dier het afsnijden van zijn staart en/of oren als trofee, nog bewust meemaakt. Het maakt niet uit wat je vanaf de zijlijn de matadors toewenst. Zo lang er nog randdebielen zijn die dit cultuur of traditie noemen zal dit leed niet stoppen. Stieren zijn grote losers.