Althans, dat deden twee Amerikaanse studentes. Zij besloten de avond voordat het nieuwe schooljaar weer begon met zijn tweeën naar de spoorbrug te gaan waar ze van kinds af aan al kwamen. Eenmaal aangekomen wilde ze hun belevenissen en ervaringen niet alleen met elkaar delen. De rest van de wereld moest ook weten hoe “oh gossshhh” het daar wel niet was. Dat zij zelf niet bedachten dat er op een treinspoor wel eens een trein zou kunnen rijden is al niet zo snugger. Maar om op enkele meters naast het spoor te gaan zitten Twitteren is gewoonweg dom. Wat bezielt je dan? Als er dan een trein ontspoort en je wordt bedolven onder de kolen is dat niet geheel buiten je eigen wijsheid om. Uiteraard vinden wij het erg sneu voor de twee dames en de families. Helaas is het ene account van Elizabeth Conway Nass verwijderd en op die van Rose Louese Mayr zit een slotje. We hebben nog een vriendschapsverzoek gestuurd maar een hard hoofd erin dat die ooit geaccepteerd zal worden. Dit zijn dan ook ongeveer de laatste tweets van beide dames geweest: “We grew up running on those tracks” slim en “It’s actually really beautiful up there.” Als wij dan even een aluhoedje opzetten, zeggen wij dat het volgende gebeurd is: De dames stonden op het spoor te tweeten dansen. De machinist ziet ineens twee gekkies op het spoor voor zijn trein. De man of vrouw gaat vervolgens vol in de remmen met zijn volgeladen wagons. Treintje trekt dat slecht en ontspoort waardoor hij/zij de studenten meesleurt richting hun dood. Toeval bestaat niet. Een trein ontspoort doorgaans niet zomaar en in dit verhaal zijn er teveel toevalligheden. Het aluhoedje zetten we weer even af. Als je náást een spoor gaat zitten ben je gewoon een enorm domme gans die levensmoe is. Óp een spoor ook trouwens. De Darwin Awards gaan naar Elizabeth en Rose.
