Ach wat sneu. De gemiddelde Spanjaard komt steeds vaker in een depressie terecht vanwege de crisis. Ze kunnen het niet meer aan dat ze harder moeten werken dan dat ze ooit deden. Het Luilekkerland-leven is voor de gemiddelde Spanjaard verleden tijd en nú pas dringt het tot ze door. De siësta is niet meer mogelijk, laat staan dat je twee keer per dag uitgebreid paella kunt nassen. Nee, vanaf nu zal ook de Spanjaard zich moeten gaan gedragen als een hardwerkende Europese burger. En wat doen Spanjolen wanneer ze iets moeten doen wat energie kost? Dan gaan ze lopen zaniken dat ze het zo zwaar hebben. Mediterraans zeuren over hoe klote het allemaal wel niet is. Spanjaarden die het ook maar ergens moeilijk mee krijgen gaan zich gedragen als een borderliner op speed. Die dreigen zichzelf als een dramaqueen stuk te maken. Spanjaarden vinden dat de rest van Europa zich het schompes moet werken zodat zij ontspannen het leven aan zich voorbij kunnen laten trekken. Geld innen om er vervolgens niks voor terug te hoeven doen. Zo rolt de Spanjaard nou eenmaal. Mocht het dan even niet zo gaan als de Spanjaard het liefst zou willen dat het gaat, dan worden ze depressief. Kortom, een zonnig klimaat garandeert geen zonnig humeur! Wij gaan wel ergens anders op vakantie!
