En, wanneer was het voor u de laatste keer dat u uw grootmoeder bezocht die ligt weg te kwijnen in het verzorgingstehuis? Hoe voelde het om haar te eten te geven door een rietje terwijl de kinderen om u heen stonden die naar het voetbal wilde gaan omdat ze niks konden met dat in verre staat van ontbinding zijnde lijk. Wat waren uw laatste woorden toen u wegliep uit de kamer van degene die ooit bijvoorbeeld uw stoere vader was? “Zo, dat hebben we ook weer gehad. Wat is het volgende dat op de planning staat dit weekend”?? Hoe vaak denkt u nou echt daadwerkelijk nog aan degene van uw familie die weg ligt te meuren in een ziekenhuis, verpleeghuis of verzorgingstehuis? Waarschijnlijk verrekte weinig is nu gebleken. Kijk inderdaad maar eens in de spiegel. Wat heb je er voor over gehad en gedaan om je oud-tante, opa, oma en weduwe zijnde buurvrouw een goede oude dag te bezorgen? Waarschijnlijk geen ene moer als we een Duits onderzoek mogen geloven. Men is te belabberd geworden om nog maar ene rotcent uit te geven aan de ouden van dage. Ze zoeken het maar lekker uit die fossielen, is de gedachte. Totdat een bejaarde overlijdt, dan weet iedereen de weg naar de erfenis het verzorgingstehuis ineens wél te vinden maar tot die tijd laten we ze wegrotten in eenzaamheid. Manmanman. Wat is de mens toch een bekrompen en egocentrisch gericht wezen.
Bejaarden rotten weg
De mens is een intelligent , lui wezen …..en sommigen zijn ook nog sociaal .