Verkeersborden. Nederland wordt er mee overspoeld. Er hangen zelfs zoveel verkeersafleidende stukken metaal langs de wegen dat het niet eens meer duidelijk is aan welke snelheidsregel men zich dient houden. De Nederlandse wegbeheerders hebben een pictogrammen fetisj die zijn weerga niet kent. Elk stukje snelweg, straat en hofje dat geopend wordt, wordt binnen no-time overvallen door de bermvervuilmaffia. Want stel je toch eens voor dat men niet begrijpt dat die witte rechthoekige vlakken op de weg een zebrapad moet voorstellen. Maar daar denkt de overheid anders over. Zij willen de weggebruiker gewoon gek maken met een overload aan verkeersbordsignalen. Aan die hele overkill aan verkeersbordterrorisme zit uiteraard een prijskaartje. Het lijkt namelijk zo makkelijk om even een stukje metaal op een paal te schroeven. Maar niets is minder waar dan dat. Om een beetje fatsoenlijk zo’n autistisch pictogrammen stuk metaal langs de weg op te hangen heb je een team nodig. Een groep mensen die met precisie te werk gaat. Weten waar ze mee bezig zijn om de veiligheid in de maatschappij te kunnen waarborgen. Daarvoor is werkschuw tuig zijn harde werkers nodig die hun hand niet omdraaien voor een uurtje overwerken. Eén team, één taak. Die mentaliteit is er nodig om jezelf een volwaardig verkeersbordophangmedewerker te mogen noemen. Kost wat duur maar dan heb je ook niks wat. Om deze harde werkers en helden van de samenleving eens aan het werk te zien schakelen we over naar Helmond. Aldaar is in het geniep op camera vastgelegd hoe een vijfkoppig Special Forces Verkeersbordophangteam – afgekort het SFV-team – met militaire precisie een fietsbewegwijzeringsbord ophangt. Doe voortaan dus niet al te laks als je weer een onbegrijpelijk verkeersbord ziet maar bedenk je wat voor noeste arbeid en daadkracht er voor nodig is geweest om dat kreng op te hangen.
