Als je als taaislijmziekte-patiënt een paar longen aangeboden krijgt dan ben je best blij. Aangezien je met taaislijm maar rond de dertig á veertig wordt, is levensverlenging best wel gewenst. De Britse Jennifer Wederell was dan ook dolgelukkig dat er een paar longen voor haar waren gevonden om haar uit haar benauwde positie te bevrijden. Operatie gepland, geslaagd en mevrouw kan met volle ademteugen van het leven gaan genieten. Ja nou niet dus. Jennifer is namelijk overleden aan longkanker. Hoe? Tja, ook in donorland heb je natuurlijk te maken met occasions. En occasion betekent zoals u zelf weet niet nieuw. Want die kunnen ze nog niet maken. Dus ja, als je een paar longen krijgt waar al wat kilometers op zitten, dan loop je kans dat jouw z.g.a.n orgaan dit soort mankementen gaat vertonen. Aangezien donororganen ook erg schaars zijn en ze niet overal op passen, moet je mazzel hebben dat ze überhaupt iets voor je vinden. Om de kans te vergroten dat ziekenhuizen en donorfabrikanten toch hun zakken kunnen vullen er toch een passende donor voor je gevonden wordt, zijn de kwaliteitseisen voor de organen in Engeland íets versoepeld. “Iets” houdt in dit geval in, dat er ook geasfalteerde longen in mensen genaaid worden als de nood aan de man is. De tweedehands longen die deze mevrouw geïmplanteerd heeft gekregen, bleken namelijk van een verstokte roker te zijn geweest. Nou daar zit je dan. Garantie op reparatie? Niet goed geld terug? Nou dat geldt op veel tweedehands dingen, maar niet op nieuwe organen.
Roken verbieden. Probleem opgelost. Roken is zo Maya.