Ja, leuk hè, die D66-rechters? Goed voor ons land! We bergen een overvallert op met TBS, want hij is echt link. En dan laten we hem begeleid (door een stagiaire?) naar buiten. GOED PLAN, man. Voor de zoveelste keer ontsnapt er weer eentje. Deze keer uit de Kijvelanden bij het Delta Ziekenhuis in Poortugaal. Helemaal weg natuurlijk. Vinden we nooit meer terug. Verdwenen als een dief in de nacht (badaboemtsjing). Oh nee, wacht. Het is een TBS’er, dus hij vermoordt meteen iemand en verkracht een meisje ofzo. Dan vindt de politie hem. Dus chill, wacht af en presto: boef weer gevangen. En ja hoor. Ook deze keer is het weer zo, getuige de tweet van de wijkagent op de Rotterdamse Oude Binnenweg. ‘We got him!’ Bij. Het. Plegen. Van. Een. Overval. In het bezit van een mes natuurlijk ook. Personeel weer een traumaatje erbij. Kan allemaal. Tot zover les 1 van de cursus.
Huiswerk voor de volgende cursusmiddag:
[ANP]: Ahmed K. kreeg in 2008 tbs omdat hij zijn zus in 2007 met een ijspriem tientallen keren stak waardoor ze overleed. Een woordvoerder van het OM wilde dat niet bevestigen. Vorig jaar oktober stuurde staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid en Justitie een brief aan de Tweede Kamer waarin hij schreef dat in 2011 37 tbs’ers de benen namen. Meestal waren dat mensen die al ver in hun traject voor een terugkeer naar de maatschappij waren en dus onbegeleid verlof hadden. In 2010 waren dat er 41. Eén of twee keer per jaar gaan tbs’ers na een onttrekking heel ernstig de fout in, zoals nu in Rotterdam. Er zijn jaarlijks rond de 50.000 verloven van tbs’ers; in ongeveer 0,1 procent daarvan gaat iets fout. Exacte cijfers over 2012 ontbreken nog. Een van de meest opvallende incidenten afgelopen jaar was die in het Gelderse Rekken. Een tbs’er verkrachtte tijdens zijn verlof zijn begeleidster en ontsnapte. De verloven in de kliniek werden daarom tijdelijk ingetrokken. In het algemeen is het niet meer zo dat alle verloven worden stilgelegd wanneer een tbs’er de benen neemt tijdens een verlof. De regel is nu dat wie zich niet aan de afspraken houdt, automatisch een jaar lang niet op verlof mag.
Behandeling werkt niet, maar de psychologen-industrie moet toch aan het werk blijven, dus verzinnen ze er nog wat behandelingen bij en verklaren ze dat ze iemand hebben kunnen veranderen. Alsof je iemands persoonlijkheid kan veranderen met wat gesprekjes en Pavlov-beloningen.
TBS maar afschaffen en omzetten in 20 jaar detentie.
Techniek geeft voor dit achtelijke systeem kleine oplossing.
Randdebiel krijgt een niet verwijderbare enkelband.
Komt ie nou verder dan 7 meter van zijn begeleider, wordt ie automatisch ge-electro shocked en gaat neer als een baksteen.
Maar eigelijk: TBS: is niet geschikt voor maatschappij; constructiefout in hersenpan.Afmaken mag niet.
Levenslang isoleren, maar zonder therapie. (die kost alleen al een ton per jaar per psychopaat.)
Waar en hoe “weekend verlof” en “vakantie” daarin past is voor mij onbegrijpelijk.
Het is heel erg gesteld met ons rechtsysteem! Ik vind dat degene die vindt dat een TBSer met proefverlof, met of zonder begeleiding, vaak zeer ingrijpende inschattingsfouten maakt. Eigenlijk heeft een TBSer nergens recht op, niet dat het van mij zo moet. Als we kijken naar het totale gedrag van deze zieke en ongenezelijke onverbeterlijke mensen, dan zeg ik nooit in de maatschappij loslaten. Keer op keer laten ze zien dat ze erg onbetrouwbaar zijn. Met begeleid verlof en dan ontsnappen om weer in de fout te gaan. Het is wachten op het mement tot het goed fout gaat. Om dan tot het besef te komen dat het zo niet langer kan doorgaan. Deze onberekenbare mensen zijn ernstig ziek, maar we willen met ons “softe” beleid, daar niet aan denken. Verlof is in deze instellingen niet meer van deze tijd. Dit zijn onverbetelijke en zieke psygotische criminelen, die blijvende behandeling nodig hebben, en meer niet(Fides Ponica)!
In dit soort gevallen ben ik dus voor de doodstraf. Deze figuren zullen altijd een gevaar opleveren voor de medemens, zijn niet te behandelen en kosten kapitalen zonder dat het iets uithaalt. Dat geld kunnen we beter besteden om te proberen andere kanslozen (maar niet gevaarlijke) een kans te geven.