Advocaten gaan over lijken voor eigen glorie

Dat normen en waarden in ons land flink onder druk staan, is me natuurlijk al langer opgevallen. Het woord respect vertoont inmiddels drie opvallende overeenkomsten met mijn haargrens: beide zijn met de noorderzon vertrokken. Beide komen nooit meer terug. En in beide gevallen was er sprake van een natuurlijk verloop: de aftocht kondigde zich ruim van tevoren aan.

In het ideale scenario zou respect van binnenuit moeten komen. Voorbeeldfiguren roepen dat gevoel op. Voorbeeldfiguren inspireren. Wekken een innerlijk stemmetje op dat zegt: ‘Wauw, zo wil ik ook zijn’. Het is daarom desastreus dat er in steeds hoger tempo zoveel ‘voorbeeldfiguren’ door de mand vallen. Sjoemelende gezagsdragers zijn aan de orde van de dag. Waarmee ons ontzag voor gezag als sneeuw voor de zon is verdwenen. Ons vertrouwen in ‘veilige omgevingen’ heeft al net zo’n grote optater gekregen. Dat kinderopvang een ander woord is voor pedofielenspeeltuin is inmiddels een publiek geheim. Maar dat veel ziekenhuizen er abattoirpraktijken op na blijken te houden, is nog erg wennen.

Sylvie Meis-syndroom
Ook advocaten golden ooit als veilige omgeving. Advocaten droegen ertoe bij dat het recht zijn loop zou krijgen. Advocaten deden dat altijd in een dienende rol. Het belang van hun cliënten stond standaard centraal. Die tijd ligt helaas ver achter ons. Veel advocaten lijden aan het zogeheten Sylvie Meis-syndroom: ze zijn pas gelukkig als ze vol in de camera’s kunnen kijken. Ook, of juist, als op dat moment hun huis afbrandt. Of hun partner proefboringen verricht bij de buurvrouw.

Rioolprogramma
Ik vraag me al tijden af hoe het kan dat notoire klootzakken zich (zonder ook maar enige cent op zak) na een gruweldaad kunnen laten vertegenwoordigen door gerenommeerde advocaten. Ik vraag me al tijden af wat de goed gesoigneerde knipperbol Bram Moszkowicz avond aan avond bij het rioolprogramma RTL Boulevard te zoeken heeft. Zoals ik me ook afvraag of de nieuwe advocaat (Nico Meijering) van Estelle Cruijff de verkeerde tabletten heeft ingenomen. Waardoor hij nu denkt kooivechter te zijn. In plaats van simpelweg de nieuwe raadsman van Estelle Leeghoofd. Het publieke moddergooien naar Bram Moszkowicz is inmiddels gezakt onder het niveau van Oh Oh Cherso.

Zinken
Tot ook mijn verbazing blijkt de advocatuur nóg dieper te kunnen zinken. Want er is opnieuw een advocaat die de spelregels voor cv-building kennelijk op zijn kop gelezen heeft. Namens een van de verdachten van de moord op grensrechter Richard Nieuwenhuizen suggereert advocaat  Geert-Iem Roos dat Richard Nieuwenhuizen deze situatie zelf heeft opgezocht. Roos gaat zelfs nog een stapje verder: ‘In het strafdossier staat dat de grensrechter naar de jongens toeliep. En dat hij met zijn vlag zat te porren. En geroepen heeft: ‘Sla me dan, een tik is genoeg.’’ Sluw als hij is laat Geert-Iem Roos het hierbij. Zijn nu niet uitgesproken zinnetje ‘Logisch dus dat hij is vermoord’, was zelfs hem kennelijk te gortig.

Schandalig
Het is ongelofelijk dat advocaten zichzelf op deze gevoelsarme wijze op de kaart willen zetten. Maar het is ronduit schandalig om de nagedachtenis van de vermoorde grensrechter Richard Nieuwenhuizen zo opzichtig te bezoedelen. Advocaten gaan over lijken voor eigen glorie.

Ton
Meer Ton? → TypischTon.nl