Dat u keihard mag bloeden in deze tijden van crisis dankzij de graaierij aan de top van de maatschappelijke ladder mag duidelijk zijn. Dat het geld op is hoeven we ook niet meer te vertellen. Steeds meer mensen zijn gedwongen om naar een voedselbank te stappen om nog wat eten op tafel te krijgen omdat dit niet betaald kan worden. Net als de rekeningen. Minder besteding door de consument is minder geld voor ondernemers, is minder geld voor gemeentes, is minder geld voor Nederland. En Nederland zou Nederland niet zijn als ze dan toch niet via omwegen toch proberen om wat van je zuur verdiende centen uit je te knijpen. Felicia en Giulia Giordano hebben dit al aan den lijve mogen ondervinden. Augustus vorig jaar verloren zij hun vader bij een tram ongeluk. Tijd om te rouwen was er niet echt, binnen no-time lag er een dikke rekening van de gemeente Rotterdam op de mat. Of ze even € 2.961,- willen storten voor het schoonmaken van het verontreinigde wegdek. Ja, als je door een tram wordt meegesleurd en uitgesmeerd wordt over een aantal meters wegdek, dan moet dat opgeruimd worden natuurlijk. En wie gaat dat betalen? Ja niet de gemeente dus he, die hebben wat ambtenaren te betalen die verantwoordelijk zijn voor de kwaliteit van de koffielepeltjes op kantoor en de akoestiek in uw leefomgeving. Rotterdam leeft natuurlijk inténs mee met de familie, maar voegt er wel nog even aan toe dat het nou eenmaal de procedure is. Nou Rotterdam, dan mag je je ogen uit je kop schamen dat je zo met je belastingbetalende inwoners om gaat. Verzekeraar Unigarant is in dit verhaal blijkbaar de enige met nog enig verstand in zijn flikker: zij hebben de rekening uitgekeerd aan gemeente Rotterdam.
Als ik zo’n brief zou krijgen van mijn gemeente zou ik waarschijnlijk terrorist worden. En dictator.