Hero Brinkman strijkt onnodig wachtgeld op

Hero Brinkman heeft nog geen baan na zijn afscheid van de PVV en zijn mislukte avontuur met het Democratisch Politiek Keerpunt. En daar mekkert Hero nogal over. Het is namelijk de schuld van iedereen behalve van Hero zelf. Zo stelt hij dat het als oud-PVV’er lastig is om aan de bak te komen. Overigens hebben alle 12 oud-PVV’ers nog geen baan en leven dus nog van hun armlastige wachtgeldregeling á 5.600 euro per maand. Wat Hero vergeet te melden is dat hij heel eenvoudig aan een baan kan komen. Sterker nog: dat hij er eigenlijk al één heeft. “WOOt?” zegt u. “Ja!” zeg ik.

Hero heeft namelijk tijdens zijn hele politieke carrière op de formatie van de regiopolitie Amsterdam/Amstelland gestaan. Brinkman was vòòr zijn politieke carrière werkzaam als buurtregisseur bij de hoofdstedelijke politie. Als een politieagent vervolgens de politiek ingaat, kan dat zonder ontslag te nemen. De politie betaalde hem niet, maar liet hem, zoals de regels dat voorschrijven, op de formatie staan. Doel van deze regel is dat politiemensen ook na een politieke carrière betaald terug kunnen keren bij hun werkgever.

Waarom Brinkman niet gewoon terugkeert naar zijn oude baan en zo dus geen gebruik hoeft te maken van de door hem verfoeide wachtgeldregeling is voor mij een compleet raadsel. De wachtgeldregeling voor Brinkman die als kamerlid heeft gewerkt is 5.600 euro per maand in het eerste jaar. In het tweede jaar zakt dat naar 4.900 euro per maand. Bij de politie, waar hij dus gewoon terug kan keren en waar zijn week dan ook nuttig gevuld wordt, zal hij als buurtregisseur in schaal 9 betaald krijgen wat gelijk staat aan maximaal 3.659 euro per maand. Rekent u het verschil maar uit. Buiten de salariëring kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Brinkman erg veel waarde hecht aan status en macht. Die status en macht had hij tot op zekere hoogte naast Wilders bij de PVV. Toch was het duidelijk dat Wilders solistisch bepaalde als puntje bij paaltje kwam. Brinkman typeerde de partij dan ook als ‘een soort Stasi en pervers.’ Ook in de verhalen die rondzongen rond het samenwerkingsverband tussen Trots op Nederland en Brinkman’s Onafhankelijke Burgerpartij, het Democratisch Politiek Keerpunt klonk de machtsgeilheid van Brinkman regelmatig door.

De wachtgeldregeling is overigens een nuttige. Er is geen hond die ontslag neemt van zijn vaste baan om voor vier jaar, of minder tegenwoordig, in de Tweede Kamer te gaan zitten om dan werkeloos te eindigen. Wij, Nederlanders hechten nu eenmaal aan zekerheid. De hysterische en vele kamervragen van Brinkman over de wachtgeldregeling staan in schril contrast met zijn huidige situatie. Ik roep Brinkman dan ook op geen onnodig gebruik te maken van zijn wachtgeldregeling en zich onmiddellijk te melden bij de hoofstedelijke politie om daar weer dagelijkse noeste arbeid te gaan verrichten voor zijn geld in plaats van te niksnutten en te Calimero-en in het maatschappelijk debat.