Liever een scharrelpaard dan een biokip

Een groot schandaal onthult zich langzaam in Nederland. Paardenvlees wordt verwerkt in producten en wij, domme consumenten, wordt voor gehouden dat het om puur rundvlees gaat. Niet alleen consumenten in Nederland eten ongewild paard, maar ook in Groot Brittannië, Frankrijk en Duitsland wordt paardenvlees verwerkt in voornamelijk lasagne. Buiten het schandelijke feit dat de consument verkeerd wordt voorgelicht en dus geen vertrouwen kan hebben in producenten, zegt mijn boerenverstand dat het eten van paardenvlees niet zo schadelijk is als het eten van een antibioticakip, antibioticavarken. Hoe schandalig is het nu eigenlijk dat wij paardenvlees eten?

Op vrijdagmiddag werd er bij ons thuis altijd een heerlijke paardenworst geserveerd. Samen zaten we de week door te nemen terwijl we gretig hapten in de paardenworst van de beste slager uit de stad. Toen ik midden jaren tachtig in Amerika woonde kwam het onderwerp eens ter sprake. Ongelofelijk keken de Amerikanen me aan terwijl ik met veel weemoed over het huiselijke vrijdagmiddagritueel vertelde. Totaal geschokt vroegen ze of het geen grapje was. Een paard was een huisdier, dat stopte je niet in je mond. Een nieuw inzicht voor mij. Het bleek dat Amerikanen niet de enige waren die er zo over dachten. Ook in Groot Brittannië en Ierland is het eten van paardenvlees niet maatschappelijk aanvaard.

Paarden worden alleen geslacht als er geen aantekening in het paardenpaspoort is dat er schadelijke medicijnen worden gebruikt. Dat betekent dat paardenvlees over het algemeen geen schadelijke stoffen voor consumenten bevatten. Bovendien worden paarden in Nederland niet gefokt voor de slacht, maar maken ze hun enkele reis naar het slachthuis omdat ze oud zijn. Dit in tegenstelling tot de goedkope plofkip die in korte tijd met de benodigde medicatie wordt opgefokt tot een goedkoop verkoopbaar stukje kip. Het is zeer waarschijnlijk dat de kip uit uw roti onder zeer erbarmelijke omstandigheden met een jezusgang is grootgebracht en nu lekker goedkoop in uw maaltje rondzwemt. Over de varkensfokkerij kunnen we ook kort zijn. Varkens zitten volgepompt met antibiotica die in de reguliere menselijke geneeskunde wordt ingezet als laatste redmiddel. Laat dat maar even tot je doordringen. Ongewild krijgen we dus met z’n allen allerlei troep binnen door het eten van plofkippen en antibioticavarkens. Maar daar maken we ons na een kortdurende verontwaardiging toch niet meer druk om.

Toen begin jaren 80 de frikadel uit slachtafval bleek te zijn gemaakt heeft het precies twee weken geduurd voordat mensen weer trek kregen in gemalen koeienoog. Ik voorspel dat de paardenvleeshysterie over een paar dagen weer geluwd is. Dan stappen slagers massaal over op de nieuwe kiloknaller: paardenbiefstuk. Goed voor de economie en zéker beter voor de mens want van varkensvlees krijg je alleen maar puistjes.