Lezerspost! Schrijnende brief in de MWNW-inbox aangaande TBS-klinieken. Want die blijken dus écht een luilekkerland voor de criminele bewoners te zijn. Waar chronisch geestelijk zieken aan alle kanten gekort worden, kan de luxe bij TBS-afdelingen niet op. Omdat klinieken geld van de overheid krijgen worden die afdelingen steeds groter, terwijl andere afdelingen krimpen en versoberen. En wat nog erger is: de TBS-patiënten worden aan hun lot overgelaten en mogen vrijelijk de samenleving in. Lees het schokkende verhaal van psycholoog Stefan (fictieve naam, echte naam bij redactie bekend) die kotsmisselijk is van de manier waarop klinieken geld verdienen over de rug van TBS-veroordeelden en andere patiënten met geestesziekten laten creperen. Pak een kaakje, een kopje T of koffie en ga er even voor zitten. Het is lang verhaal, maar de moeite van het lezen waard.
Beste redactie,
Bij deze wil ik even een inkijk geven over hoe het er op de werkvloer in de GGz aan toegaat. Ik zelf ben werkzaam op een TBS afdeling waar mensen opgenomen zijn met een zogenaamde dubbele diagnose. Naast bijv. schizofrenie lijden ze ook nog aan een drugsprobleem. Uiteraard een niet zo beste combinatie. Je zou daarom ook denken dat ze fulltime onder behandeling staan voor hun eigen bestwil én die van de maatschappij. Helaas is dat in veel gevallen niets dan minder waar. Vele cliënten met een TBS-maatregel volgen één dramatherapietje per week en een groepsgesprek per dag van een half uur, alwaar men doorgaans meer de mond dichthoudt dan dat er iets nuttigs uitkomt. Wat ze de rest van de dag doen? Velen hebben zowat alle vrijheden en gaan dus lekker de stad in. Biertje drinken, blowtje roken en een beetje dealen. Wat eraan gedaan wordt? Niks. Doorgaans heeft de begeleiding de hoop opgegeven en vindt de situatie uitzichtloos. Ik geef ze daar an sich geen ongelijk in. De meesten zullen ook nooit meer zelfstandig kunnen wonen. Maar de keerzijde is: ze hebben wel een TBS-maatregel en dat is niet voor niks. Velen hebben berovingen, verkrachtingen, zedemisdrijven of poging tot doodslag op hun geweten. Het recidivecijfer is daarnaast erg hoog bij ons. Maar dat schijnt met betrekking tot de vrijheden niets te maken te hebben.
Ze mogen gewoon de stad in en het gebruik van middelen wordt uit wanhoop maar gedoogd. Ik heb intern diverse malen aangegeven dat ik mij erg zorgen maak om de huidige situatie. Mijn leidinggevenden en collegae zijn het doorgaans met mij eens maar weten ook niet hoe nu verder. De TBS-maatregel wordt keer op keer verlengd want er is geen zichtbare verbetering, sterker nog, geregeld juist een verslechtering. Steeds vaker komt personeel dan ook in aanraking met uitzonderlijk agressie van onder invloed zijnde cliënten. Gevolg is dat het ziekteverzuim steeds hoger komt te liggen en het steeds zeldzamer wordt dat er nog gemotiveerd personeel aan te nemen is die überhaupt bij onze afdeling wil werken omdat de situatie alom bekend is binnen de GGz. De cliënten weten dat ook en krijgen steeds meer en vaker de ruimte om eigenlijk een heerlijk luizenleventje te leiden.
Als ik ’s ochtends met de auto aankom op mijn werk zijn de eersten al “lekker” op een bankje, buiten het beeld van de camera’s, een blowtje aan het roken of een biertje aan het drinken. Ook hard-drugs wordt op grote schaal gebruikt en gedeald. mMaar daarvoor geldt hetzelfde verhaal. Het mag niet maar het gebeurt toch en “we” kunnen er niks aan doen. Na deze situatie-omschrijving zou ik graag toelichten wat mijn grootste frustratie met betrekking tot dit alles is: Deze mensen leiden een leventje waarin ze NIKS hoeven maar ALLES mogen. Ontbijt, lunch en avondeten staan altijd klaar voor ze en voor de rest: “Kijk maar lekker wat je met je dag doet“. Als er ergens op bezuinigd kan worden is het wel op het luxe leventje wat zij kunnen leiden. Laat ze zelf geld verdienen om hun DRIE maaltijden per dag te bekostigen.
Onlangs ging ik op werkbezoek op een afdeling waar mensen langdurig zijn opgenomen vanwege een psychiatrisch ziektebeeld. Sommige zaten er zelfs al tientallen jaren. Deze mensen kozen er niet voor om ziek te zijn en het gros had een blanco strafblad. Aldaar liepen begeleiders rond die keihard aan het werk waren vanwege de onderbezetting. En toch hadden ze hart voor de zaak. In een gesprek met een begeleider werd mij duidelijk gemaakt dat de meesten nooit meer bezoek kregen en/of waren verstoten door hun familie. Dat er geen geld was om met Kerst of Sinterklaas even een extra tintje aan het feest te geven omdat zowat iedereen een complete apotheek per dag aan medicatie moet wegwerken. Door de hoeveelheid medicatie zijn de meesten dan ook zo passief geworden dat ze zelden buitenkomen, als ze überhaupt al uit bed kunnen komen. Dat zou wel mogelijk zijn maar de onderbezette begeleiders zijn al zó druk met de algemene dagelijkse levensbehoeften dat ze gewoon nergens tijd kunnen vinden om met de mensen even een blokje om te kunnen. De mensen die daar zijn opgenomen vanwege hun ziekte leiden een leven als een kasplantje, van de maatschappij vervreemd. Het enige waar ze nog naar uitkijken is het kopje koffie en hun sigaretje. Maar sommige hebben dáár zelfs geen geld meer voor. En waar wil de overheid nou het hardst gaan bezuinigen? Nee, niet op afdelingen waar ik werkzaam ben maar op die afdelingen die juist geld er bij zouden moeten krijgen. Al is het maar om de druk te verlichten.
En daar zit dus mijn allergrootste frustratie. Terwijl een stel TBS’ers de hele dag leven als god in Frankrijk kwijnen een eindje verderop mensen weg in pure eenzaamheid en wanhoop. Het enige contact wat ze hebben is een paar keer per dag met de begeleiders en voor de rest komt het meeste geluid dat ze horen op een dag van de stemmen in hun hoofd die ze voor alles en nog wat uitmaken. Maarja. TBS’ers leveren nog altijd het meeste geld voor instellingen op dus daar wordt niet op bezuinigd. Sterker nog. Daar worden de afdelingen uitgebreid. Het is een schrijnende situatie. Ik zelf overweeg inmiddels ook om mijn functie als psycholoog elders in te gaan vullen. Wellicht wel op een afdeling waar mensen langdurig verblijven. Ik vind het belangrijk dat iedereen de vrijheid moet hebben om hiermee te doen wat hij wil. Of men het waardeert of het tegenovergestelde maakt mij niet zoveel uit. Iedereen heeft zijn eigen mening. Zelf vind ik het alleen belangrijk om eens een inkijk gegeven te hebben hoe de situatie in de GGz is. Het enige wat ik hoop is dat mijn privacy (achternaam) gewaarborgd blijft. Het lijkt mij niet nodig om uit te leggen waarom.
Vriendelijke groet, Stefan
Ach ja; is bekend.En een dubbel gehandicapte wordt gewoon naakt aan de ketting gelegd.
Zo ook het verschil tussen een crimineel die in de bak zit en een dakloze.
Die crimineel heeft van alles, wat een dakloze (en vaak ook bijstandtrekkers) NIET hebben, verwarming douche eten, medische zorg,en van alles en nog wat.
Het is bekend dat een psychopaat niet kAN genezen.
opsluiten en bewaken en verder niks.
Wie zei er ook al weer dat misdaad niet loont?