Gemeenten die wiet willen telen hebben groot gelijk

Niet alleen burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam, maar ook diverse andere gemeenten in Nederland willen gecontroleerd wiet laten telen. Een logisch gevolg van het halfslachtige verpolderde coffeeshopbeleid in Nederland. Dat de grootschalige softdrugshandel die dient om legale / gedoogde coffeeshops te bevoorraden inmiddels is uitgegroeid tot georganiseerde misdaadhandel met bijkomende liquidaties was een voorspelbaar gegeven. Daarnaast wordt het THC-gehalte in de huidige wiet onaanvaardbaar hoog. Het is dan ook niet meer dan logisch dat gemeenten in de strijd tegen georganiseerde misdaad en uit het oogpunt van het welzijn van wietgebruikers op zoek gaan naar alternatieven voor de gecontroleerde kwaliteitsaanvoer van de achterdeur van de coffeeshop.

Drugs zijn in Nederland verboden en wiet valt in de Opiumwet dan ook gewoon onder de softdrugs die op lijst II van diezelfde wet staan. De algemeen geldende opvatting dat softdrugs niet verboden zijn is dus onjuist. De boel wordt slechts gedoogd wat eigenlijk zoveel betekent als: ‘Drugs mag dan wel verboden zijn, wij vervolgen bezit en verkoop van een kleine hoeveelheid softdrugs niet.’  Een coffeeshop mag slechts een handelsvoorraad van 500 gram bezitten en daar wordt streng op gelet zowel door handhavers als coffeeshopeigenaren. Hoe die 500 gram daar binnenkomt wil de overheid, oh hoe hypocriet,  liever niet weten. Belasting betalen mag de coffeeshophouder overigens wel. Belasting betalen over een product wat verboden is en waarvan wij allemaal weten dat de oorsprong ligt in de georganiseerde misdaad, dat dan weer wel.

Gemeenten moeten zich in allerlei bochten wringen om het coffeeshopbeleid uit te voeren. Angstvallig wordt het gesprek door ambtenaren en coffeeshophouders over de ‘achterdeur’ vermeden en doen we met z’n allen alsof die niet bestaat. En wat doe je als politieagent met iemand die je op straat treft en die de coffeeshop komt bevoorraden en dus in het bezit is van 500 gram wiet in plaats van de toegestane hoeveelheid voor eigen gebruik. Laat je het gaan of ga je handhaven omdat iemand nu eenmaal te veel bij zich heeft voor eigen gebruik terwijl een stemmetje in je achterhoofd heel hard roept dat de wiet in die coffeeshop nu eenmaal niet uit de lucht komt vallen? Het is bekrompen en dom Haags beleid dat de uitvoerders in een lastig parket brengt.

Begrijp me goed. Ik ben geen wietgebruiker en ben niet perse vóór het totaal legaliseren van softdrugs. Wel heb ik een lichte voorkeur voor legalisering omdat wij niet de illusie moeten hebben dat wij de grootschalige straathandel die dan gaat ontstaan kunnen gaan beheersen met alle risico’s voor de volksgezondheid van dien. De vraag van de markt blijft nu eenmaal onverminderd groot waardoor er altijd ook voldoende illegaal aanbod zal blijven. Nog meer dan dat ben ik voor duidelijkheid en één heldere transparante lijn. Of je verbiedt softdrugs en handelt daarnaar – lees: handhaven – óf je legaliseert softdrugs en je zorgt dat het van telen tot verkoop transparant is zodat de volksgezondheid van softdrugsgebruikers in ieder geval gegarandeerd blijft. Ik roep minister van Veiligheid Ivo Opstelten dan ook op in te gaan op de voorstellen van onder andere Aboutaleb van Rotterdam en de burgemeester van Drachten. Zij zijn de gemeenten met ballen en durven tenminste buiten alle kaders met werkbare oplossingen te komen. Hulde!