Eindelijk is het zover. Men is uit haar lijden verlost. De zoekactie duurde maar liefst een aantal weken. Vele mensen waren bijeen gekomen voor een massale zoekactie. Kaarsjes vlogen over de social-media’s. Overal in Nederland was men in uiterste spanning wat er nou precies gebeurd was. Was er nog een teken van leven? Het bleef gissen en bovenal veel zoeken tot de wanhoop bij menigeen tot een hoogtepunt was gestegen. Nederland was even weer massaal één bevolking met maar één grote zorg. Zou er ooit nog een teken van leven komen. Hectaren na hectaren bos werden zorgvuldig uitgekamd en het leek steeds onwaarschijnlijker dat het nog goed zou aflopen. Totdat daar op dinsdagochtend een verlossend telefoontje kwam: er zat een uil vast in een kapelletje. Vol vreugde kon men daarna constateren dat het om Oehoe Max ging. Inmiddels is Max met slechts enkele schrammetjes en wat stress terug op het vertrouwde nest in Dierenpark De Oliemeulen. Wat-een-op-luchting! Eind goed al goed! Oeehoeeeeeeee!
Eindelijk een einde aan vreselijke wekenlange vermissing
Weet je aan welk drama deze week ook een eind kwam? Maar ik lach niet! Roken, dat dan weer wel.
Er is deze week weer een hoop stress van de schouders gevallen. Weer kunnen weer diep adem halen en genieten van de … regen yeah
Schijtziek word ik van de types die een “virtueel kaarsje” branden op hun faecaliënboek en dan eisen dat anderen dat ook doen, want “ze kunnen zien wie het niet doet!!!”.