Iemand trek in een broodje hond?

Vanaf het moment dat de eerste lichting Chinese restaurants zich in ons land vestigde maken wij al grappen over de kwaliteit van het vlees van de Babi Pangang en de saté. Elk stukje ondefinieerbaar dierlijk product bestempelen wij steevast als hond of kat. Dat is nu eenmaal onze Hollandse humor. Je bent grappig of je bent het niet. Nu hebben wij veel vertrouwen in de Keuringsdienst van Waren en de Chinese inkopers, maar helemaal gerust zijn wij er niet op. Het blijven toch Chinezen. En die houden wel van hond. Voor consumptiedoeleinden. Het jaarlijkse hondenvleesfestival in het Chinese Yulin is daar het levende bewijs van. Nou ja, levend. Tijdens dit tiendaagse eetfestijn verorberen lokale carnivoren zo’n vijftienduizend dode honden. Dat is best weinig voor een stad met ruim vijf miljoen inwoners. Wij zijn reuze benieuwd naar wat de rest van de bevolking tijdens de tien dolle hondsdagen eet. De honden worden ongewassen en wel van straat geplukt. Levend gevild. Gebakken, gebraden, geroosterd en gedroogd. Je kunt het zo gek niet bedenken. Het is natuurlijk wel een culinair festival. Niet iedereen is even blij met de feestelijkheden. Dierenactivisten lieten honderden honden uit hun kooien ontsnappen. Of de bevrijde dieren lang van hun vrijheid hebben mogen genieten is niet aannemelijk. Grote kans dat ze alsnog op de BBQ zijn beland. De meeste burgers van Yulin vinden de protesten maar onzin. Het is een eeuwenoude traditie en die laten zij zich niet zo maar door een paar hondenknuffelaars afpakken. Het feest gaat hoe dan ook door. Even dachten wij een gat in de markt te hebben gevonden. Wij eten hier per slot van rekening ook slakken, kikkers, kalfjes, lammeren, ganzenlevers, schapendarm en nog veel meer zielige beestjes. En er zijn honden en honger zat in de wereld. Maar gezien de kleffe relatie tussen Nederlanders en hun trouwe viervoeters, het zijn net kinderen, zal het nog wel even duren voordat het broodje hond gemeengoed is in de betere snackbars. Sambal bij?