Asielzoekers mogen zwembad niet in

Iedereen mag een mening hebben over asielzoekers. De een zal ze gelukzoekers noemen die zo snel mogelijk terug naar het land van herkomst moeten worden getrapt. De ander zou het liefst een troetelasielzoeker voor in huis hebben. Allemaal prima. Zolang het jouw mening is is het jouw mening. Maar ergens tussen die twee uitersten in is het handig om wat regels op te stellen. Ten eerste om er voor te zorgen dat asielzoekers een beetje bij tijd weten waar ze aan toe zijn. Om Mauro’tjes te voorkomen. Daarnaast ook handig voor de kosten: hoe langer een asielzoeker in een land de nietsnut uithangt, hoe meer geld het kost. Een niet-werkende burger kost uiteraard meer dan een werkende burger. Regels zijn in het belang van alle partijen want regels geven duidelijkheid. Tot zover kan zowel de asielknuffelaar als de oprottokkie het niet met ons oneens zijn. Maar nu komen we bij het punt waar het gaat botsen. In Bremgarten, Zwitserland, mogen asielzoekers het openluchtbad niet in. Leest u gerust de zin nog een keer. In Bremgarten, Zwitserland, mogen asielzoekers het openluchtbad niet in. En het gaat zelfs verder dan dat: ook ziekenhuizen en bibliotheken zijn verboten voor asielzoekers. De Zwitserse ambassades hebben zelfs een asielzoekersstop uitgevaardigd. Zwitserland dus. Zwitserland… Wellicht dat de oprottokkie nu een rondje door de kamer huppelt en het zo snel mogelijk in Nederland ook zo wil zien maar liefst nog een stapje verder… Moeten wij de Godwin zelf maken over een bepaalde bevolkingsgroep die ook op steeds meer plekken de toegang werd geweigerd of doet u het zelf? Inderdaad. Bij deze hebben wij het al voor u gedaan. Mensen de toegang weigeren vanwege etnisch-sociale status. Welkom in 19372013.