Rugby is bruut. Rugby is dé sport die de echte mannen van de jongetjes onderscheidt en de vrouwen van de meisjes. Het gaat er in het veld keihard aan toe maar dat is ook gelijk het mooie aan de hele sport. Als je onderuit gehaald wordt met grof geweld moet je niet gaan lopen janken bij de scheids om een kaart. Je zorgt met gevaar voor eigen leven dat de tegenpartij niet de bal in handen kan krijgen. Dan maar een bloedneus, gebroken oogkas of verbrijzelde schedel, zolang jij de bal maar in het team houdt. Alleen met die mentaliteit mag je jezelf een volwaardige rugbyspeler noemen. Kun je dat niet dan ga je maar netzo als de andere 90% van de jongetjes in Nederland voetballen en bij het minste of geringste de scheids verrot schelden of de grensrechter doodtrappen. In het rugby, de sport voor echte mannen, zul je dergelijke gevallen niet of nauwelijks tegenkomen. Sterker nog, in het rugby zal nooit en te nimmer gezeken worden op de scheids. Daar geldt de volgende regel: Tijdens een wedstrijd wordt het als onwenselijk gezien dat de beslissingen van de scheidsrechter worden bekritiseerd door spelers. De enige van wie het wordt gedoogd is de teamcaptain. Bij rugby mogen de scheidsrechters bij openlijke kritiek een penalty geven door de overtredende partij de bal te ontnemen en tien meter terug te laten gaan op het eigen terrein. Bij herhaaldelijke kritiek op de spelleiding kunnen spelers (tijdelijk) van het veld worden gestuurd. Nog belangrijker is misschien wel hoe beide teams zich dienen te gedragen naar elkaar toe buiten het spel om: Hoewel het er op het veld soms hard aan toegaat, hebben rugbyers een onderlinge erecode die is gebaseerd op respect. Na een wedstrijd bedanken de teams elkaar door voor de tegenstander een erepoortje te vormen. Daarna volgt altijd de ‘derde helft’, waarin de sfeer kameraadschappelijk te noemen is.
Hoe hard alles er ook uitziet, als er ergens wederzijds respect belangrijk is dan is het wel in het rugby. Hoe mooi en bindend de sport kan zijn voor een geheel land bleek wel in 1995 met Francois Pienaar in de hoofdrol. Wat ons betreft mogen ze per direct alle subsidies richting voetbalclubs halveren om het te steken in de aanleg van mooie en goede rugbyvelden met dito trainingsaccommodaties. Laat jongetjes en meisjes maar op grote schaal bekend worden met de rugbysport zodat ze zich zo snel mogelijk weten te vermannelijken of vervrouwelijken. Het zou toch prachtig zijn als Nederland over een aantal jaar mee weet te draaien in de sport van Chabal het beest. Maarja, om dat te kunnen bewerkstelligen is er wat geld nodig en je raadt het al, dáár zit gelijk het probleem. Waar Amsterdam miljoenen uitgeeft aan de renovatie van een museum of één of ander mislukt geldverslindend flut metrolijntje, zit de plaatselijke politiek in no-time tegen het plafond als het gaat om wat geld voor een rugbyaccommodatie waarmee je internationaal tenminste een béétje serieus genomen wordt. Weet nondeju nou eens waar je je prioriteiten moet leggen en blijf met je gore ambtenarenpoten af van de prachtige sport die rugby heet!
