Ja, het is weer zondag. En natuurlijk heeft u dan geen zin om in de keuken te staan. Hebben wij ook niet. Dus wat doen we dan? Chinees! Jawel, lekker met het afhaalbord op tafel. Maar dat kost natuurlijk wel duur geld in deze qua financieel geld onzekere tijden. Daarom, voor u gezocht en gevonden: een Chinese rijsttafel voor twee personen. Conditie: gebruikt. Rob heeft hem gisteravond gekocht, maar er is nog over: ‘Te koop: restanten van een Chinese rijsttafel. Gisteren afgehaald bij Chinees restaurant en we hebben nog behoorlijk wat over. Maar omdat het bij mij vannacht niet erg goed is gevallen (de welbekende maag- en darmklachten), durf ik het niet aan om de restjes vandaag op te eten. Weggooien vind ik echter zonde.’ En gelijk heeft hij, qua voedselbankcultuur. Maar wat krijg je dan voor die vijf euro? Best veel hoor. Bami (1/3 bakje); Rijst (vol bakje/nieuwstaat); Saté (nog 2 stokjes met wat saus in een plastic bekertje met origineel cellofaantje); Koelojoek (weet niet of de schrijfwijze juist is, half bakje/5 balletjes); Bapi Pangang (1/2 bakje); van die slappe groenten in dikke saus en een klein zakje sambal. Alles zit nog in de originele verpakking met het aankoopbonnetje erbij. Honger gekregen? Voor de snelle beslisser doet Rob er nog een half potje van die zure Chinese groenten bij (gekocht bij de C1000, en nog zeker 2 maanden houdbaar). Zien = kopen = eten = 3 dagen op de wc hangen. Eet smakelijk!
Ja, ik had het bijna gekocht, maar het feit dat het niet in de koelkast is gezet….laat maar.
Verder is dit het toppunt van humor natuurlijk!
Ikke bami lekker vinden en ik wil sambal bij danklewel