Uh-oh… We hebben de toorn van Katja Schuurman over ons neder voelen dalen. Katja is boos op MWNW. En als BN-ers boos zijn op je zit je voor je het weet in de shownieuwssectie van RTL Boulevard en krijg je de ene na de andere sneer van Albert Verlinde te verwerken. Worden zgn. mediaexperts als Bert Brussen erbij gehaald die voor de camera met droge ogen beweren dat de margeblogjes de markt kapotconcurreren en voor je het weet ligt fotograaf Edwin Smulders te rollebollen met andere paparazzi in je achtertuin om het recht op de eerste foto van de belager van Katja. Het begon allemaal met dit artikel. Hierin stellen wij vast dat het dragen van een bedelarmband van een kleine €500, door een ukkie van een jaar of 7, niet alleen volslagen krankzinnig is, je kunt je afvragen hoe fair de trade eigenlijk wel is.
Hoeveel van die €500 gaat er naar de goudboer? In een land waar de helft van dat bedrag omgerekend een jaarloon is zou dat betekenen dat Katja met de verkoop van pak-m-beet 100 armbanden ófwel de complete staatsschuld van een derde wereldland oplost, óf er voor zorgt dat de eigenaar van de goud- of zilvermijn zo vreselijk fucking rijk wordt dat het hem nog meer macht over de arme arbeider oplevert en werkt Katja samen met haar charitatieve vriendinnenclub onbewust een nieuwe dictatuur in de hand. Het zóú zomaar kunnen… Wij schatten de winstmarge op 45%, waarop Katja reageert met “Wat een zuur stukje”. Dat mag. Actie & reactie. Maar ook hoor en wederhoor dus. Zo rollen wij. Punt is, dat Katja in haar tweets dan weer niet vermeldt hoeveel winst zij dan wél weet op te strijken. In ieder geval niet genoeg voor een spuit in d’r voorhoofd. Heeft ze ook niet nodig natuurlijk: als de redactie het ooit unaniem over 1 ding eens was is het wel dat Katja de lekkerste soapie ever-award zou moeten krijgen.
De bijna 40-jarige actrice mag er nog steeds zijn en lijkt ons bovendien nog een leuk mens ook. Daarom is het zo jammer dat ze buiten de werkelijkheid leeft, in een wereld vol eenhoorns waar mensen blijkbaar niet krom hoeven te liggen voor een hap vreten op het bord van hun kroost. Waar dartelende hertjes iedere ochtend de vlindertjes achterna springen in de stralende ochtendzon en de roodborstjes het tafellaken draperen om de marmeren ontbijttafel in de achtertuin. Waar in Katja’s wereld de hoorn des overvloed rijkelijk overstroomt zuchten wij in de matrix onder een megacrisis en hebben wij slapeloze nachten over het behoud van onze baan. De wereld is mooi volgens Katja. We moeten eerlijk zijn en eerlijk doen, vindt Katja. Ja mooi hoor, lieverd, maar als wij een gouden ketting voor onze dochter willen kopen halen we die bij de lommerd, anno 2013, en mogen we blij zijn als onze dochter ’s middags niet doodvermoord in een goot wordt gevonden, ontdaan van diezelfde gouden ketting. Maar goed. Als de derde wereld maar gered wordt. Slaap lekker, Katja. Gelukkig begrijpt David Attenborough wél wat het beste voor de derde wereld is.
