Islamitische staten: toonbeeld van intolerantie

Tienduizend agenten heeft de Nigeriaanse deelstaat Kano ingezet om de losse zeden van zijn inwoners aan te pakken. Een drager van een korte broek of een t-shirt zonder mouwen kan onherroepelijk rekenen op een boete of arrestatie. Ook is het de talrijke riksja-taxi’s verboden om tegelijkertijd een man en een vrouw te vervoeren. Zelfs niet als deze keurig getrouwd zijn. Volgens een woordvoerder van de zedenpolitie, die toeziet op de strikte naleving van de sharia, gelden deze regels voor iedereen. Dus ook voor christenen en andere niet-moslims. Tienduizend kilometer verderop heeft een Maleisische rechtbank verordonneerd dat christenen voortaan het woord Allah niet meer mogen gebruiken om te verwijzen naar hun god. Volgens de rechters maakt het woord geen integraal onderdeel uit van het christelijke geloof en veroorzaakt het alleen maar verwarring onder moslims. Voorstanders van het verbod zien het verdedigen van de naam Allah als hun heilige plicht. Dat belooft niet veel goeds.

Wat is er toch met al die islamitische landen aan de hand? Waar is het respect, het mededogen en de liefde voor de medemens gebleven? Universele waarden waarvan wij zeker weten dat zij ook in de Koran voorkomen. Daar ligt het dus niet aan. Wat opvalt is het schrijnende gebrek aan tolerantie dat veel islamitische regimes tentoonspreiden. Juist zij die de macht en de gelegenheid hebben om zwakkeren, andersdenkenden en buitenbeentjes te beschermen tegen religieus geweld laten dit na. Hiermee komen wij de aan de kern van het probleem van de islamitische politiek. Macht. En vooral het misbruik ervan. Veel islamitische regimes zijn per definitie intolerant. Vooral omdat zij anderen iets verbieden en verregaande beperkingen opleggen vanuit de gedachte dat er maar één waarheid is. Maar ook omdat zij de eigen gelovigen geen strobreed in de weg leggen als het om gewelddadige acties tegen niet-moslims gaat. En dit vaak zelfs aanmoedigen. Overdrijven wij denkt u? Wij dachten van niet.

De geschiedenis leert dat religie en macht vaak een ongelukkige en explosieve combinatie vormen. Wat de katholieke kerk was voor de middeleeuwen, is de islam voor ons huidige tijdsbestel. Wij hopen dat de machthebbers in landen als Nigeria, Maleisië en het Arabisch schiereiland ooit nog eens beseffen dat het weghonen, doodzwijgen en uitmoorden van elk kritisch tegengeluid niet loont. Wij houden ons hart echter vast en zijn alvast maar begonnen aan een cursus Koran leren lezen in vier dagen. Want als we Geert mogen geloven is de islamisering van heel Europa zeer nabij. De cursus is in het Arabisch natuurlijk. Wij willen straks niet door de mand vallen. Allāhu akbar.