Elk blog heeft een reaguurder nodig die er eigenlijk op het eerste oog helemaal niet thuis hoort. Een Don Quixote die door de panelen struint om de demagogen te ontmaskeren. Een kunstenaar die de panelen als doek en de woorden als verf gebruikt. Sommige noemen hem een linkse troll maar dit zijn vooral rechtse demagogen die voor aap worden gezet door Bakito. Bakito is een spiegel, zijn rationele lenigheid en humorvolle absurditeit zijn juweeltjes in een riool vol grijsheid. Hij is de ultieme vrijdenker, waar het dogma is verschijnt hij om het te reduceren tot wat het is, de vrucht van de middelmaat.
Met catchphrases als ANUS! en DE MUL! geeft hij al jarenlang het reaguurderslandschap kleur. Zoals Kaas de Vies de dikke van de Plus is op Geenstijl is Bakito hare Minjesteit. Bakito is het laatste bastion van links verzet op Geenstijl. Want zonder deze pragmatische linkschmensch zal het heel snel heel saai worden in de panelen. Want zonder weerwoord is er ook geen discussie? Ja toch? Niet dan? Dat bedoel ik. Voor goede muziek moet je ook bij Bakito zijn.
Bakito is de rebel met een knipoog, het zwaard van zijn goedgemutsheid snijdt dieper dan de scherpste katana. De Che Guevara onder de reaguurders die het cultuurrelalivisme met hand en tand verdedigd tegen de etnocentristen. Zij die de waarheid claimen te spreken krijgen een kokosnoot naar het hoofd geslingerd. Vrije markt druïden worden in hun ketel met toverdrank gegooid en andere demagogen worden uit de digitale jungle gejaagd. Hulde voor de luis in de pels, hulde voor het tegengeluid dat elk blog nodig heeft. Hulde voor de zilverrug Bakito.