Speculanten die advies geven over financiële regulatie, drankbedrijven die meeschrijven aan alcoholwetgeving en oliemaatschappijen die informatie verschaffen rondom klimaatverandering. Dat moeten we toch niet willen met zijn allen. Je kan namelijk geen objectief advies verwachten als de eigen belangen op het spel staan. We laten de slager toch ook niet zijn eigen vlees keuren en WC eend zijn eigen WC eend adviseren? In Brussel dus wel.
De Europese Commissie moest vorig jaar nog aan het Europese Parlement beloven dat de ‘Expert Groups’ niet meer zouden worden gedomineerd door lobbyisten en afgezanten van corporaties. Maar u weet dat de beloftes van politici weinig waard zijn en die van niet gekozen, of zoals ze dat zo mooi noemen ‘indirect gekozen’, technocraten zo waardevol zijn als de warme lucht die over hun lippen rolt. Het Europees Parlement bevroor in 2011 het budget voor deze ‘Expert Groups’ omdat zij zich zorgen maakte over de enorme invloed die corporaties op deze adviesorganen hadden. De Europese commissie beloofde beterschap en een jaar later werd het budget voor de ‘Expert Groups’ weer goedgekeurd. Wat blijkt? Er is niks veranderd.
In al de nieuw ontstane adviesgroepen worden de corporate interesses nog steeds het meest vertegenwoordigd. In de adviesgroep die de Commissie moet adviseren over belastinghervorming vertegenwoordigt 80% de corporate belangen. Maar 3% vertegenwoordigt de belangen van het MKB en maar 1% vertegenwoordigt de vakbonden. De adviesgroep die over bedrijven en industrie gaat is voor 62% vertegenwoordigd door corporaties en het Secretariaat Generaal voor 64%. Het Secretariaat Generaal moet er op toezien dat de beloofde hervormingen van de Commissie worden doorgevoerd. Maar het blijft juist adviesorganen creëren die gedomineerd worden door vertegenwoordigers van big business. Niet heel vreemd als 73% van alle niet-gouvernementele belanghebbenden, die onafhankelijk zouden moeten zijn, directe banden hebben met de grote corporaties. In alle adviesgroepen bij elkaar zijn er meer vertegenwoordigers van de grote corporaties dan alle andere belangengroepen gecombineerd.
Hierdoor ontstaat de bizarre situatie dat belastingontduikers advies geven over belastinghervorming, telecombedrijven de agendazetting bepalen rondom data-privacy en vertegenwoordigers van grote banken advies geven hoe de eurocrisis aan te pakken. Het is dus ook niet vreemd dat er geen schulden werden afgeschreven toen Griekenland dreigde om te vallen maar dat de EU er alles aan heeft gedaan om banken die te veel risico hebben genomen uit de wind te houden. Een aanpak waar veel economen nu van zeggen dat het de problemen alleen maar heeft vergroot. We horen mensen het vaak hebben over de EUSSR maar de EU is geen communistisch complot. Het is een groot neoliberaal feestje waar de rode loper voor corporaties wordt uitgerold. Gezien de Europese federalisten, ook wel beter bekend als eurofielen, een verenigd Europa voor zich zien lijkt de vergelijking met de Verenigde Staten van Amerika minder vergezocht dan je zou denken. Net als in Washington staat men in Brussel veel te ver van de burger af en laat het alleen de oren hangen naar de wensen van de grote corporaties. Welkom in de Verenigde Staten van Europa.