Het blijft verbazingwekkend: de strafeisen die in Nederland gesteld worden aan daden die alleen monsters kunnen begaan. Daden die, in de eeuwen dat wij zogenaamd nog minder ontwikkeld waren, een toekomst van water & brood in eenzame opsluiting in het vooruitzicht stelden. Maar tijden veranderen. Misdadigers beroepen zich op het zwijgrecht en komen er met extreem lage straffen vanaf.
Vandaag was de rechtszaak tegen een gewelddadige pooier uit Utrecht. Zijn broodwinning van slechts 18 jaar oud werd in Antwerpen te werk gesteld en heeft in de 214 dagen dat zij daar verbleef “duizenden verkrachtingen” ondergaan. Daarnaast werd ze mishandeld en werd haar familie bedreigd. En geen een keer op vrijwillige basis. De hel op aarde. Beroofd van vrijheid en verminkt voor het leven. Keihard afstraffen door Vadertje Staat zou je denken.
Gelukkig vond de rechter dat ook en was de strafeis passend bij de daad. Komt ie… *tromgeroffel* ZEVEN JAAR! De klootzak moet zeven jaar de cel in! Dat zal hem leren! Maar wacht even. Met aftrek van het voorarrest en één derde aftrek van de straf bij goed gedrag betekent het dat dit beest dus vóór het eind van dit decennium alweer vrij rondloopt, zonder enige vorm van TBS met dwangverpleging. Wat een fijne gedachte is dat. Het slachtoffer heeft gelukkig wel recht op een schadevergoeding van €194.000,-. Heeft ongetwijfeld iemand een heel ingewikkelde berekening op los gelaten en daar koop je het trauma wel mee af.
Maar laten we de Nederlandse Staat niet vergeten! Die is blijkbaar net zo getraumatiseerd als het meisje en eist € 140.000. Lucratieve business, die rechtsstaat. We stoppen iemand voor wat jaartjes achter slot en grendel, die onkosten worden door de belastingbetaler opgebracht. Daarbovenop ontvangen we een schadevergoeding van anderhalve ton. Kassa! La la geld! Al is het maar de vraag hoe iemand die jaren in de cel zit een bedrag van €334.000 zou kunnen ophoesten. Daar dwing je iemand mee de criminaliteit in. Rond cirkeltje enzo…