Dacht u na uw dood lekker rustig van het eeuwige leven te kunnen genieten? Helaas. Ook de begraafplaats is inmiddels ontdekt als evenemententerrein. Het begon zo onschuldig. Veel mensen wilden na een begrafenis graag nog een borrel drinken ter nagedachtenis aan de overledene. Maar dan liever niet in zo’n triest uitvaartcentrum, waar alleen maar een lauwe kop koffie en droog plakje cake te krijgen is en er na een half uur weer plaats moet worden gemaakt voor de volgende lichting rouwenden.
Een slimme ondernemer zag het gat in de markt. Waarom het hele feest niet gewoon naast het graf georganiseerd. Partytent, leuk muziekje erbij en zuipen maar. Inmiddels is dit unieke concept geëvolueerd tot een meer permanente vorm van rouwbeleving, het café des doods. Zo is Café Strauss in Berlijn ondergebracht in het mortuarium van de Friedrichwerderscher Friedhof. Compleet met witte tegeltjes en fraai uitzicht op tientallen marmeren grafstenen. In Wenen kunt u na de teraardebestelling zelfs een mals schnitzeltje verorberen en uw verdriet met een glas champagne wegspoelen in café-restaurant Concordia Schloß op het immense Zentralfriedhof. Ook in Hamburg en het Engels Bristol ontwikkelen begraafplaatsen zich steeds meer tot attractieparken van formaat. Want de horecagelegenheden des doods zijn allang niet meer bedoeld voor begrafenisbezoekers alleen. Ook wandelaars, grafdelvers, tuinmannen, geestelijken, necrofielen en toeristen zijn van harte welkom. Zelfs aan de dood is geld te verdienen.
En Nederland? Ook Nederland heeft deze nieuwe trend ontdekt. Begraafplaats Westerveld in Driehuis claimt zelfs het allereerste grafcafé in Europa te zijn. Sinds 2001. Hoezo, geen gidsland meer. Ons land heeft altijd goed geld weten te verdienen over de ruggen van anderen. Of dat nu negers, indo’s of doden waren. Geld is geld. Het zal dan ook niet lang meer duren voordat de eerste commerciële graf dance party zijn intrede doet. Hierdoor krijgt het ‘party till you die’ wel een hele letterlijke betekenis.