Martje Martje Martje toch. Wat is dat toch de laatste tijd met BN-ers en racistische opmerkingen? Was het eerst Gordon die zich de woede van het ganse land op de hals haalde. Of Jack Spijkerman die Humberto Tan gewoon een domme neger noemde. Dat is dom natuurlijk, want er is maar één domme neger en dat is Quinsy Gario. Maar goed, voordat we afdwalen. Mart Smeets, u weet wel, de zelfbenoemde Mandela van Neerlands sportjournalistiek, heeft zich afgelopen zaterdag laten portretteren in het televisieprogramma Sterren Op Het Doek. Dit liet Smeets doen door de joodse schilder Joop Rubens. Het moest het portret aller portretten worden. Maar helaas, de werkelijkheid was anders. En die werkelijkheid bleek te hard voor Mart. In plaats van dat geromantiseerde, narcistische, zelfbeeld wat hij zichzelf in afgelopen jaren heeft aangemeten, heeft hij zich blijkbaar nog meer aangemeten. Een portret van een 100-jarige obesi-Mart met nog net geen Febo vlag op de achtergrond, was alles behalve wat Mart had verwacht.
En u verwacht het niet, maar Mart was het niet eens met de wijze waarop hij geportretteerd werd. ‘’Ik voel me hier heel onplezierig bij, de confrontatie met mezelf is niet prettig. Een onsje minder onderkin zou goed zijn. Dit is een bestraffende Amstelveense Joodse manier van kijken’’ Een onsje minder onderkin? Nou Mart, dat vinden wij nou ook al jaren. Mogen wij dat zo zeggen? Ja, dat mogen wij zo zeggen. Tja, ons Mart had natuurlijk zelf een ander portret in gedachte; Humberto Tan op de grond liggend, waar Mart triomfantelijk met één voet bovenop staat, gehuld in een Napoleon-achtige outfit, met daaroverheen een bolletjestrui, waarvan de rits maar net dicht kan om zijn Adonis lichaam te verhullen. En natuurlijk niet ontbrekend de mantel van nertsenbont, in zijn linkerhand de vlag van Nederland, in zijn rechterhand een racefiets en op de achtergrond de Franse heuvels met daarop een groot kasteel.
Maar helaas Mart. Je tijd is gekomen. De nieuwe generatie is aan de beurt. Waar de ene helft van het land lacht om de grappen en grollen van René van der Gijp en niet eens weet wie Mart Smeets is, is er voor jou nog die andere helft: de gepensioneerde, zure oude drollen die op zondagavond in hun ruitjespyjama en bakje thee naar hun held van weleer mogen kijken. Mart, wij zouden zeggen, ga lekker met het bord (frikandellen) op schoot een videoband kijken van Freek de Jonge, want de Tour kan jij al lang niet meer bijhouden. De Tour wacht tenslotte op niemand. Oh, enne Mart. Zet gelijk de film Schindlers List op, daar leer je wat meer over de echte Joodse manier van kijken.
in een reactie van de schilder verklaart deze niet verteld te hebben welk geloof hij had, dat smeets dit kon zien aan zijn schilderwerk is gewoon een geniaal. in het gevolg geen (j-woord) meer uitnodigen, scheelt een hoop problemen. hij geeft de (niet racistische) reden voor zijn bewoording beantwoord door de schilder met “nietes”.
maar zoals blijkt heeft de (j-woord) standaard gelijk zelfs in een welles/nietes gevecht. en natuurlijk als je iemand schoffeert is het logisch dat tienduizenden mensen het goede voorbeeld te laten zien door Hitler… uhm, ik bedoel meneer Smeets te schofferen.