De Franse Jim Morrison, Bertrand Cantat, heeft een nieuw album uit: Horizons. De plaat krijgt jubelende recensies in de serieuze pop-pers, die de muziek omschrijft als naargeestig, intens somber en onheilspellend. Woorden die goed bij Cantat passen. In 2003 sloeg hij zijn toenmalige vriendin Marie Trintignant met negentien vuistslagen in een coma waar zij nooit meer uitkwam. En dat allemaal vanwege een sms’je van haar ex-man. Een crime passionnel zei Cantat. Een vlaag van verstandsverbijstering. Daar houden ze wel van in Frankrijk. De rechter schatte de daad gelukkig wel op waarde en noemde het doodslag met voorwaardelijke opzet. Excessief geweld tegen een weerloze vrouw. Cantat kreeg acht jaar gevangenisstraf, maar kwam wegens goed gedrag al na vier jaar vrij. Zijn ex-vrouw Krisztina Rády pleegde in 2010 zelfmoord na verschillende voicemails te hebben ingesproken met ‘Bertrand Cantat is gestoord’. Niet echt wat je noemt een liefdevolle man die Cantat. Maar wel een briljant chansonnier. Voor Franse begrippen althans.
Horizons zou eerst uitkomen op de internationale dag tegen geweld tegen vrouwen, maar dat leek de platenmaatschappij bij nader inzien toch niet zo’n heel goed idee. Ook mochten er in de nummers geen verwijzingen naar de moord op Trintignant zitten. Met teksten als ‘Slaap, mijn engel van de droefheid, de eeuwigheid is van ons’ lijkt ons dat toch niet helemaal gelukt. Frankrijk is verdeeld. Velen vinden dat Cantat uit respect voor de nabestaanden uit de openbaarheid zou moeten verdwijnen. Iets dat Patrick Kluivert en Marco Bakker overigens ook nooit hebben gedaan. De fans maakt het geen reet uit, de drie concerten in Parijs waren binnen vijf minuten uitverkocht. Zo zie je maar weer dat beroemd zijn toch ook zijn voordelen heeft. Zelfs voor een zingende moordenaar.
