U voelt zich kut. Ja, we zeggen het gewoon. U voelt zich totaal klote en door god/allah(jwz)/jaweh/boeddha/Ivo Niehe en iedereen verlaten. De kerstboom is weg en januari komt hard binnen. Er is hoegenaamd geen winter dus geen sneeuw en ijspret. Het met de donatie aan Serious Request afgekochte schuldgevoel is ook weer terug, evenals alle kilo’s die u er voor december had afgewerkt waardoor de broeken nu niet meer dichtgaan maar geld voor nieuwe kleding óf danwel een abonnement op de sportschool is er ook niet, net zoals de motivatie. Het duurt nog een dag of vijf voor uw salaris komt en uw geld is op. Eergisteren al. Als u überhaupt nog een baan heeft. Moet u wel naar kantoor, dan zou u het liefst totaal mental gaan en met een gatling gun uw baas van wat overtollig personeel verlossen. Stelletje eikels dat het zijn. Helemaal die muts achter de receptie. Nog erger: vanavond thuis komen, waar uw wederhelft (m/v) toch niet de persoon van uw leven blijkt te zijn maar een vadsige totale lul/trut die alleen maar zeikt. Dit is niet goed, dat is niet goed en waarom heb je godverdomme de afwas niet gedaan en laat die tv op SBS6 staan, ik wil Utopia zien eikel. Om nog maar te zwijgen over alle goede voornemens waar ook dit jaar weer geen fuck van terecht gaat komen.
U raadt het al: het is Blue Monday. De depressiefste dag van het jaar. Het liefst zou u zich massaal als een stel lemmingen van een willekeurige rots afstorten om er aan einde aan te maken. By all means: doe het, zouden we zeggen. Als je je hier al door van de wijs laat brengen zijn we je liever kwijt dan rijk. Opzouten. We hebben je niet nodig, nutteloos stuk depressief vreten. Fuck het cynisme, hoor. Er is namelijk genoeg om optimitistisch over te zijn.
Tuurlijk, je kan dan wel je baan kwijt zijn en je leaseauto ingeleverd moeten hebben. Maar nu kun je dus overal naar toe lopen. Dat is goed voor je gezondheid en je bent nog eens goed bezig voor het milieu ook. Ok, we leven in een land dat langzaam afglijdt naar een totalitaire asociale politiestaatprovincie van een bureaucratische federale superstaat geregeerd door een stel onverkozen technocraten in Brussel. Maar nu dit IRL gebeurt, scheelt het je weer dure biscoopkaartjes kopen voor films waarin hetzelfde gebeurt. Om nog maar niet te zwijgen over al die games met dat thema. Hoef je niet meer te doen, dus meer vrije tijd. Win! Ja, zo’n beroving is ook niet fijn. Maar je komt ook nog eens in aanraking met een andere cultuur en dat is ook wat waard. Rot hoor, al die aardbevingen in Groningen. Maar met een beetje geluk zijn we straks in één knal van die hele schijtprovincie af. MWNW brengt u het zonnetje in huis vandaag. Gewoon vrolijk zijn. Schouders eronder. Pleur al dat negativisme het raam uit. Hop. Van een beetje negatief gaan zitten zeiken is nog nooit iemand beter geworden en depressiviteit is ook maar een gevoel wat verzonnen is om Marco Borsato kutmuziek te kunnen laten verkopen. En voor wie het nu nog niet snapt: een lekker opbeurend filmpje.