Er is genoeg om ons druk over te maken. Doen we graag, wij mensen. Ons druk maken. We hebben het zo goed, dat we de verwerpelijke luxe hebben verworven ons druk te kunnen maken over de meest onbenullige zaken. Over welke voetbalclub iemand aanhangt bijvoorbeeld. Of over een stel aandachtsgeile acteurs en labielen in een afgedankte loods. Zelfs over een (f)lauwe grap van één of andere over het paard getilde, uitgerangeerde, ex-gepermanenteerde relnicht. Met een huidaandoening. Ziet u, daar deden we het zelf ook al. Zeiken. Zeiken over alles wat afwijkt van de norm. Zeiken over een inderdaad schaamteloos onbehoorlijk spandoek, maar lachen om een fan in de gracht en een leeg stoeltje. Zeiken over de importantie van de vrijheid van meningsuiting als het je doel dient, maar zwijgen wanneer je zou moeten spreken. Alsof we niks hebben wat ons werkelijk bezig zou moeten houden. Kap met irrelevant geneuzel over mensen die in een minder achterlijke wereld nooit beroemd zouden zijn nieuws te noemen. HET IS GEEN NIEUWS, HET IS ACHTERKLAP. Laten we ons bezig houden het leukere dingen. Zoals cavia’s. En spam. En een depressieve walvis. Een goeie dag verder.
