Ja sjips. Dachten we eindelijk van van die jankert van een Dinand Woesthoff af te zijn, komt ‘ie weer terug. 2014 zou een Woesthoff-vrij jaar moeten zijn, maar helaas: de man komt onze oren weer teisteren met zijn verongelijkte stemgeluid. Iemand bij het Holland Heineken House had bedacht dat het wel geestig zou zijn als Dinand het inhuldigingsnummer voor de medaillewinnaars zou maken. Nou, het is me wat geworden hoor. Een echt Coldplay-kloontje, maar dan van nog mindere kwaliteit. Beetje dezelfde middle of the road muziek die hij al 15 jaar maakt. Het is zeg maar de ultieme belediging die je als olympisch medaillewinnaar kunt krijgen. Je werkt je jaren in het zweet om op de Spelen te komen en de beste te worden. Alles moet wijken voor de droom van het gouden medaille. En wat krijg je dan, als je hem uiteindelijk wint? Een copy-paste inhuldigingsnummer met cheesy rijmelarij-teksten van een hipster die voor rocker door wil gaan. Als je sporters tot op het bot wil krenken dan moet je het zo doen. Bah. Leefde Marco Borsato nog maar…
