Vlamingen die op zondag de zelfmoordhulplijn bellen, krijgen niet altijd een medewerker aan de telefoon. De bezetting van de hulplijn blijkt op zondagmiddag niet optimaal, waardoor bellers wordt aangeraden het ‘op een later moment nog eens te proberen’. Aldus het AD vanmorgen. Wie weleens in Vlaanderen is geweest zal zich niet verbazen over dat hoge zelfmoordcijfer. Eenmaal de grens over waan je je weer helemaal in DDR 1986. Derhalve is men in Vlaanderen de strijd aangegaan met die hoge zelfmoordcijfers en is er een zelfmoordhulplijn geopend. Die dus niet altijd bereikbaar is.
Sta je daar, op het moment suprême je poging voor de laatste maal te overdenken en besluit toch nog maar te bellen. ‘’AWEL. IK GA GODNONDEJU NU VAN DE BRUG SPRINGEN JA?! IK BEN HET ZAT!!’’ gevolgd door een ‘’Al onze medewerkers zijn momenteel in gesprek. Probeert u het later nog eens.’’. Maar goed, nu vinden wij de naam zelfmoordHULPlijn ook wel erg dubieus. ‘’Met de zelfmoordhulplijn, kan ik u helpen?’’ –’’Ja, goedendag. Ik sta hier bovenaan het trapgat. Kunt u mij uitleggen hoe ik een stevige knoop maak?’’ Maar dan nog, als je hier in Nederland op het spoor staat, moet je na een uur de NS gaan bellen om te vragen waar dan toch in vredesnaam die trein blijft. Het is ook nooit goed.
