Sippe gezichten en hangende houdingen op het MWNW-HQ vandaag. De vlag hangt halfstok, rouwbandjes worden bij ontvangst in de lobby uitgedeeld en we draaien de hele dag alleen maar dat bloedirritante janknummer van Gotye. Waar onlangs nog gejubeld werd wegens de terugkeer van het meest heersende dier op aarde, moeten wij u nu helaas schokkend nieuws brengen. Gaat u maar even zitten, houd stichting Korrelatie op de speeddial en open alvast een flinke fles sterke drank: Er is een otter dood. Morsdood. Vermoedelijk geschept door Dion Graus op een trapskelter, onderweg naar zijn volgende vrouwenmishandeling. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid was het de bewuste otter die eerder op videobeeld te zien was en ons land weer hoop verschafte. Wederom een bevestiging van de stelling dat al het mooie sterft in Gouda. En dat God een sadistische, bebaarde klootzak is. Want als je ondanks de keuze uit Badr Hari, Albert Verlinde, Prem Radakamawakuwaku en nog een legio aan andere verspillingen van ruimte, vlees en botten ervoor kiest het toppunt van aaibaarheid uit onze wereld te rukken, dan zit er iets mis in je oppermachtige bovenkamer. Onze condeleances gaan uit naar de familie en vrienden van Orville (de otter), een korte dienst met kleffe cake en verse vis zal worden gehouden in buurtcentrum “De Hoeksteen”. Een ontroostbare weduwe en zoon laten dit weten. De nabestaanden verzoeken geen bloemen te sturen, maar scherpe steentjes en mosselen. Rust zacht lieve Orville, why do the good always die young?
