Verrassend! ‘Jonge criminelen lachen hulpverleners keihard uit’

In het kader van open deuren-nieuws in het weekend kopt het parool vandaag met dikke chocoladeletters: ‘Jonge crimineel lacht om hulpverleners‘. Joh. Je meent het. Ongelooflijk. Baanbrekend inzicht dit. Verwacht je niet. Daar hebben vast wel gewichtige mensen over nagedacht, zeg maar. En inderdaad. Martien Kuitenbrouwer (PvdA), stadsdeelvoorzitter in Amsterdam-West heeft haar beste ambtenaren aan het werk gezet om levens van zeven jonge Marokkaans-Nederlandse criminelen uit West die de laatste jaren zijn geliquideerd (bijvoorbeeld deze) te analyseren en wat blijkt: de manier waarop de overheid probeert jongeren uit de criminaliteit uit te halen werkt averechts. Joh. Je meent het. Hadden wij ook wel kunnen zeggen aan de hand van het feit dat die gasten überhaupt geliquideerd werden, maar goed. Als politici tot inzicht komen is dat altijd een pluspuntje waard.

Maar de manier waarop dat inzicht tot stand is gekomen is wel wat schrijnend: ‘Bij de zes probleemgezinnen in de Chassébuurt, met zo’n dertig criminele zoons, kwamen de hulpverleners uiteindelijk niet (meer) binnen. Kuitenbrouwer: ‘Ouders wisten niet waar hun zoons uithingen. Jeugdzorg kreeg geen aansluiting, maar bewerkstelligde alleen maar dat het gezin zich verder van de samenleving afkeerde. Langzaamaan kwamen die zes gezinnen potdicht te zitten. Sommige professionals waren het gewoon gaan vinden dat niets lukte.’ Hallo. Is de hele hulpverleningscyclus in Nederland gek geworden? Jarenlang gaat alles fout wat er fout kan gaan níemand trekt de conclusie dat er misschien wel iets fout zit in de manier waarop een toko als Jeugdzorg deze jongens probeert te ‘redden’?

Nederland glijdt op allerlei punten af naar een politiestaat, maar dat is natuurlijk alleen maar als het gaat om de normale kutburger. Waar het gaat om criminelen en hun families die totaal buiten de maatschappij plaatsen en dood en verderf zaaien gaat men nog steeds voor de PvdA-aanpak: knuffelen, thee drinken en nog meer thee drinken, terwijl de crimineeltjes zelf de hulpverleners uitlachen om hun gepruts. Jong tuig haal je niet uit de criminaliteit door ze naar een macramé-cursus te sturen of  in macro-biotische praatsessies ze weer in hun kracht proberen te zetten. Die gasten lachen zich kapot en rollen ondertussen de portemonnee van de goedbedoelende hulpverlener. Dat tuig luistert maar naar één taal: die van de harde hand. Och, werd Nederland nou maar eens een politiestaat voor hen die dat nodig hebben. Halen we wederom een oud plan van stal: Kampementen. Voor de heropvoeding van tuig dat de weg al kwijt is voor dat ze haren op hun scrotum hebben groeien. Lijkt ons een prima idee.