Vorig jaar maart ontving MWNW een brief van tbs-medewerker Stefan, die in een schokkend relaas uit de doeken doet hoe tbs-klinieken bakken met geld verdienen over de rug van hulpbehoevende patiënten, ten faveure van patiënten die er maar een beetje op los leefden. Naar aanleiding van dit artikel kwam Ahmed Markouch in het geweer en stelde kamervragen over de gang van zaken in tbs-klinieken aan minister Opstelten. Het heeft blijkbaar geen moer geholpen want wederom komen er vreselijke verhalen naar buiten.
Waar gehakt wordt vallen spaanders. Als je twee keer zoveel mafkezen te herbergen krijgt in je provincie dan elders in het land, zullen excessen de kop op gaan steken. Het is dan ook behoorlijk mis in Venray. Klokkenluider en voormalig verpleegkundige Rien van Zeeland trok meermaals aan de bel over misstanden binnen tbs-kliniek De Rooyse Wissel maar moest dit bekopen met een bezoek aan de Tuchtcommissie omdat hij per ongeluk in zijn brandbrief de namen van patiënten vergeten was te anonimiseren, waarop hij in staat van beschuldiging werd gesteld wegens het schenden van zijn geheimhoudingsplicht.
Ondertussen worden de zaken die Van Zeeland aandroeg weggemoffeld: de zelfmoord van de patiënt in 2012 die door een andere patiënt aan gruzelementen werd geschopt met schoenen met stalen neuzen, maar die niet geloofd werd toen deze verging van de pijn en zo maandenlang medische hulp ontzegd werd. Of de geestelijk gehandicapte man die zich al een jaar niet meer had gewassen, verschrikkelijk stonk, verkrulde en ingegroeide teennagels had zodat hij niet meer kon lopen en onder de aangekoekte poep zat. Ernstige verwaarlozing dus. Maar de patiënten zelf zijn als de dood voor straf en houden hun mond dicht.
De directeur van De Rooyse Wissel haalt z’n schouders er over op en zegt doodleuk dat het allemaal niet waar is. En de klokkenluider? Die is nu in afwachting van de uitspraak van de tuchtrechter. Nederland anno 2014 is dringend aan gedwongen verpleging met gedoseerde euthanasie toe.
