Onze vrienden van het Centraal Justitieel Incassobureau hebben vorig jaar zevenendertigduizend keer een verzoek ingediend bij de kantonrechter om verkeersovertreders die hun boete niet konden betalen te laten gijzelen. Gijzeling is het ultieme middel om mensen alsnog te dwingen hun openstaande boetes te voldoen. De wanbetalers belanden dan in de cel zonder dat hun schuld komt te vervallen. Een oneigenlijke maatregel vinden veel rechters, want een kale kip kun je niet plukken.
Ook Frits Bakker, voorzitter van de raad voor de Rechtspraak, heeft een groot hart en vindt het erg vervelend als er mensen gegijzeld worden die echt niet kunnen betalen. Er moet volgens hem sprake zijn van aantoonbare onwil en niet van onmacht. Het gaat vooral om mensen uit de onderkant van de samenleving, die op zijn zachtst gezegd hun leven niet helemaal op orde hebben.
Het Openbaar Ministerie moet de rechtbank voortaan dan ook inzicht geven in de financiële huishouding van de verkeersovertreders. Wie tot zijn nek in de schulden zit, moet niet in de gevangenis belanden vanwege een gijzeling. Erg sociaal bewogen hoor, maar hoe kan het zijn dat mensen die omkomen in de schulden nog wel steeds (onverzekerd?) rondrijden in een auto en ook nog eens aan de lopende band verkeersovertredingen maken. Dat lijkt ons toch een maatschappelijk onwenselijke situatie. Zo’n oetlul zal je kind maar doodrijden, terwijl ie in de bak had kunnen zitten. Leg dat maar eens uit, Frits.
Natuurlijk is het tragisch dat deze trieste tokkies door de oplopende boetes steeds dieper in de shit komen te zitten. Wij moeten er bijna van huilen. Maar geldt ook hier niet de gulden regel: don’t do the crime if you can’t do the time? Wij dachten van wel. Opsluiten die gasten en laat ze maar werken om hun verkeersboetes terug te betalen. Daar heeft de maatschappij pas echt iets aan.
En zo verdedigd de burger zelf het naar facisme riekende optreden van de politie.
wat dacht je van werkkampen, je boetegeld verdienen.
als je niet kan betalen door onmacht kunnen we je best die macht opdringen.
trouwens is het weer lekker vaag wanneer onwil overgaat in onmacht, het is immers niet mogelijk dat je fysiek niet in staat bent je nieren te verkopen.(of je moet dat al gedaan hebben)
verder als je kan aantonen dat je je gewoon kapot werkt, maar om andere redenen(schulden met een hoger rentepercentage of zo) niet in staat bent om te betalen vind ik het nog redelijk om niet iemand van zijn werk af te houden, maar uitkeringsgerechtigden hebben hierin totaal geen excuus.
en als je leven zó “niet op orde hebt” dat je niet kan functioneren zonder iets te doen wat een boete oplevert moeten ze je misschien wat langer uit de samenleving verwijderen.