Ja hoor. Nu het kalf verdronken is durft het kabinet Rutte dan ook eindelijk een statement te maken richting Rusland: het boycotten van de Paralympics in Sotsji. Een paar weken geleden nog het decor van de grote Poetin Winter Wonderlandshow, de komende tijd het domein van sporters zonder armen en benen.
Beweerde Rutte nog geen maand geleden dat de Olympische sport niet gebaat was bij een boycot, nu denkt hij daar toch een beetje anders over. Honderdtachtig graden anders welteverstaan. Niks zo veranderlijk als een liberaal zonder principes. En dat over de hoofden van onze sportende mindervalide medemens. De held. Dus geen juichende en in oranje gehulde prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven op de tribunes en ook geen regeringsdelegatie in hemdsmouwen. Niemand.
Minister Schippers doet er alles aan om haar support aan de drieëntwintig Nederlandse sporters te tonen. Lekker veilig vanuit haar luie stoel in Den Haag. Want Poetin moet toch niet al te veel meekrijgen van de Nederlandse boycot, anders zou hij de gaskraan wel eens dicht kunnen draaien. En dat doet echt pijn. De boycot is dan ook vooral symbolisch bedoeld. Als teken van de ongelofelijke lafheid van ons kabinet.
Een minister-president mét ruggengraat was wel naar Sotsji afgereisd en had Poetin eventjes fijntjes het Nederlandse standpunt inzake de Krimoorlog uitgelegd. Niks dialoog. Ach, dom van ons, het kabinet heeft geen standpunt en houdt alle opties open. Om achteraf, als er geen weg terug meer is, met de wolven mee te kunnen huilen. Wir haben es nicht gewußt.