Terwijl de aandacht van de wereld en ook die van ons zich richtte op de gebeurtenissen in Oekraïne en op de Krim zijn er de laatste weken ook grootschalige protesten gaande in Venezuela. Tot nu toe zijn er al minimaal twintig doden gevallen tijdens de demonstraties tegen President Nicolas Maduro, de opvolger van de vorig jaar overleden Hugo Chavez. Gister is de tiendaagse herdenking van Chavez begonnen maar dat weerhield de demonstranten er niet van om weer de straat op te gaan. Hoe de vork precies in de steel zit is moeilijk te achterhalen door alle misinformatie van zowel de oppositie als de zittende Chavisten.
Zo verspreiden de tegenstanders van Maduro foto’s over de demonstraties die in Venezuela zouden plaatsvinden. Maar sommige van die foto’s blijken echter uit Chili of Brazilië te komen. Er was zelfs een Venezolaanse actrice die een foto publiceerde waarin te zien was dat een vrouw door de politie tot orale seks werd gedwongen. De foto bleek echter afkomstig te zijn van een Amerikaanse pornosite. Ook werd het indianenenterhaal de wereld in geslingerd dat Maduro paramilitairen zou hebben ingezet tegen de demonstranten. Dit bleek ook een grote hoax te zijn. Maar ook bij de zittende macht kunnen ze er wat van. Zo claimde de vice-president Cabello dat één van de omgekomen demonstranten een huursoldaat was die was omgebracht door zijn eigen mensen nadat hij bevelen niet wilde opvolgen. De man op de foto bleek een paintballer te zijn en had volgens de Venezolaanse paintballbond geen militaire banden.
Het is moeilijk te bepalen wie te geloven in dit gevecht om de macht in Venezuela. Zo investeert de VS sinds 2007 jaarlijks vijftien miljoen dollar in Venezolaanse jeugd en studenten, inclusief training in het gebruik van sociale netwerken om politiek activisme te mobiliseren. Deze training is dus blijkbaar ook gebruikt om misinformatie de wereld in te sturen. De motieven van de VS in Venezuela zijn sowieso niet zo zuiver op de graad nadat zij steun verleende aan de mislukte coup in 2002. Deze mislukte coup heeft de politieke opponenten op rechts van de Chavisten ook lang in diskrediet gebracht bij de Venezolaanse bevolking. Maduro maakt hier ook lustig gebruik van om de demonstranten weg te zetten als ‘fascisten’ en ‘coupplegers’ die het vuile werk voor de grote satan -de Verenigde Staten- doen.
De demonstranten, die voornamelijk bestaat uit de midden-klasse, hebben echter reden genoeg om woedend te zijn. Door economisch mismanagement rijst de inflatie de pan uit. Vorig jaar was er zelfs een inflatie van 56 procent en er staan lange rijen voor de supermarkten omdat producten nu gerantsoeneerd moeten worden. Daarnaast wordt de persvrijheid in Venezuela sinds de coup ernstig beknot. De private media die het eigendom waren van Venezuelaanse oligarchen speelde namelijk een kwalijke rol tijdens de coup. De Chavisten zijn echter doorgeslagen in hun paranoia en de persvrijheid in Venezuela heeft daar zwaar onder geleden. Zo wordt er in Venezuela amper bericht over de demonstraties uit angst voor de strikte mediawetten die er van kracht zijn.
Ondanks alle misinformatie die door beide kampen de ether in worden geslingerd staan er wel enkele dingen vast. Zo is het geweld dat Maduro tegen de demonstranten inzet buiten alle proporties. Er zijn al twintig doden gevallen tijdens de demonstraties en er is bewijs dat er met scherp wordt geschoten door sommige agenten met twintig doden als gevolg. Daarnaast worden journalisten en ook politici opgepakt door de autoriteiten en VN experts vragen ook al opheldering van de Venezolaanse regering over deze overtredingen van de mensenrechten. De oppositie leider Leopoldo Lopez, die heeft opgeroepen tot protesten, is bijvoorbeeld al opgepakt door de autoriteiten. Hij zou volgens de autoriteiten op hebben geroepen tot geweld.
Leopoldo Lopez heeft echter ook de smet van de coup uit 2002 aan zich. Hij nam namelijk deel aan het burgerarrest van de minister van binnenlandse zaken Ramón Rodríguez Chacín tijdens de coup in 2002. Sindsdien heeft Lopez zich gedistantieerd van de coup maar toch blijft de coup hem achtervolgen. Ook de uitdager van Maduro tijdens de laatste verkiezingen Capriles gaat niet helemaal vrijuit tijdens de coup uit 2002. Dit geeft Maduro natuurlijk veel ammunitie om de oppositie neer te zetten als loopvolk voor het Amerikaanse imperialisme. Maduro zit ook nog steeds stevig in het zadel want in tegenstelling tot Janoekovitsj in Oekraïne heeft Maduro de controle over het leger, de politie, het congres en niet te vergeten de genationaliseerde oliemaatschappij PDVSA dat de grootste inkomstenbron van de Venezolaanse economie vormt. Zolang de armen van Venezuela zich ook niet tegen Maduro keren lijkt hij en de Chavisten nog steeds stevig in het zadel te zitten. Maar als de economie verder blijft verslechteren en de gewelddadige repressie doorgaat kan dat allemaal veranderen.
