Nee. Ga weg. Sodemieter op. Helemaal jullie, Telegraaf. Altijd met de grootste muil vooraan staan als er weer eens Marokkaanse tuigschoften een oud vrouwtje/bank/weerloos meisje kapot slaan en beroven, maar nu ineens het heilige boontje uithangen. Ze zoeken dit keer dus niet cameraploeg mishandelende tuigmocro’s, gezin-wegpestende tuigmocro’s of willekeurige voorbijganger mishandelende tuigmocro’s. Maar lekker populistisch op de ‘we all love Marokkanen’-bandwagon springen is nu eenmaal goed voor de clicks en de hits (plot twist: Over een paar dagen verschijnt er een bericht dat niemand gereageerd heeft. Daar zien we ze dan ook wel weer voor aan). En dan morgen weer een bericht of zes over oververtegenwoordigd lichtgetint tuig. Weet u trouwens wie er ook fout was in de oorlog? Juist, de Telegraaf.
OPROEP! Krant van hypocriet Nederland zoekt leuke Marokkanen
Dat is typisch Nederlands gedrag, ik zou bijna zeggen Europees gedrag: “Met alle winden mee draaien”.
Als we maar niemand tegen de schenen schoppen of zelfs boos maken.
Pat Condell heeft het bij het juiste eind: wij zijn lafaards.
Dat is een moeilijke, zelfs onmogelijke opgave, want ik ken ze niet. Onder mij woont een Marokkaan, die totaal van de pot gerukt is, heeft overal schijt aan en maakt een teringzooi van het trappenhuis. Die kutkoters lopen de hele dag te krijsen en met deuren te gooien, dus zijn nageslacht krijgt ook geen opvoeding. Als ik boodschappen moet doen, kom ik ook alleen maar van die achterlijke baarden, bontkragen, jurken en hoofddoeken tegen. Ze kunnen Dirk vd Broek, beter Abdul vd Jurk noemen, want Nederlanders zie je daar niet meer. Een Nederland zonder Marokkanen is een droom, maar wordt altijd wakker met een zware kater, als ik naar buiten kijk.