Na alle commotie rond zijn inmiddels beruchte uitspraak over Marokkanen was het wachten op een tegenzet van de grootmeester van de polarisatie. Die kwam dan ook. In de vorm van een aangifte tegen de Nederlandse staat en in het bijzonder tegen Mark Rutte, Lodewijk Asscher, Ivo Opstelten en Ronald Plasterk. Wegens het wegzetten van PVV-stemmers als racisten en neonazi’s.
Geert ging natuurlijk niet zelf naar de politie, daar heeft hij zo zijn mannetjes voor. Wel twitterde hij de aangifte vrolijk de wereld in met de woorden ‘zo kan het dus ook’. Hij bestrijdt zijn criticasters met eigen middelen. Een beproefde methode, maar tegelijkertijd een enorm zwaktebod. Over de Nijmegenaren die afgelopen week massaal in de rij stonden om aangifte tegen hem te doen zei hij sarcastisch: moeten ze niet werken. Dat is makkelijk praten als je eigen achterban vooral uit werklozen bestaat. Nog triester wordt het als van al die tienduizenden vermeende racisten en neonazi’s er maar precies één aangifte wil doen. Om te huilen. Maar het gaat natuurlijk om het idee.
Wij hopen dat Vrouwe Justitia net zo onpartijdig is als zij volgens de overlevering behoort te zijn. Want Nederland is erg goed in het meten met twee maten. Wij zijn benieuwd of het Openbaar Ministerie de bewering van Diederik Samsom dat Marokkanen een etnisch monopolie hebben op overlast ook gaat onderzoeken. Of anders wel de stellige overtuiging van burgemeester Aboutaleb dat Rotterdam te veel Oost-Europeanen heeft. Wij zien geen enkel verschil met de vraag van Wilders. U wel? Een beetje minder massahysterie zou fijn zijn. En zeg eens eerlijk, zou u meer of minder Marokkanen in uw eigen straat willen hebben? Precies. Huichelaars zijn we. Allemaal.
