Wanneer de selfie het levenslicht zag is niet honderd procent duidelijk. De één zegt 2004, de ander 2002. Weer een ander houdt het op 1984. Hoe dan ook houdt de selfie de gemoederen aardig bezig. Het is zelfs zo erg dat de makers nu worden neergezet als narcisten met een psychische aandoening vanwege het obsessief bezig zijn met uiterlijk. Dat zeggen wij niet, dat zegt Dr. David Veal. Remedie: cognitieve gedragstherapie, dezelfde behandeling als bij Body Dysmorphic Disorder.
Voorbeeldje. De Britse tiener David Bowman wilde heel graag de perfecte selfie maken. Hij viel er 15 kilo voor af, gaf zijn school de middelvinger en sloot zich zes maanden op in huis. Om vervolgens 10 uur per dag ongeveer 200 selfies te schieten, op zoek naar het perfecte plaatje. Dan ben je best van je padje af. Bowman realiseerde zich dat het perfecte plaatje niet bestaat en zette in op een overdosis. Wat heeft het leven voor zin zonder de selfie der selfies? Dan maar dood. Hij overleefde het, want hij werd uiteindelijk gered door zijn moeder. Dat kon -ie dus ook al niet.
Het wachten is dus op de eerste selfiegekkie die er, al selfiënd, een einde aan maakt. Alsof selfie vorig jaar het woord van het jaar maken nog niet genoeg was. En iedereen blijft er maar aan mee doen. Ellen. Obama. En ja, ook wij zijn schuldig. Echter, wij zijn niet gek, wij zijn een vliegtuig. Maar er is hoop. Voor ons. Voor u. Voor alle selfiegekkies. The Selfie Police: voor elke overbodige selfie $1 boete. Die dollar komt dan weer terecht in een fonds voor kinderen die geen schoolgeld kunnen betalen. Doe je toch nog iets nuttigs. Met je lelijke duckface. Wij gaan even internetbankieren.
Het is ook een psychische stoornis. Er zijn steeds meer mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het wordt gevoed door de sociale media, op Facebook je privéleven ten toon stellen vindt ik een ernstige vorm van exhibitionisme zonder het seksuele aspect er van. Daar moet nog een nieuw woord voor worden uitgevonden.
Socibitionisme?
Ha ha!
Voor nieuwe woorden moet je eigenlijk bij de schrijvers van deze site zijn: selfiënd ook een mooie.
Mmm, volgens die psych zijn mensen dan al honderden jaren psychisch ziek, want de oude schilders maakten al selfies, al deden ze daar een paar dagen over, het is en blijft een selfie, die maken mensen al sinds ze dat kunnen.
In mijn arrogante opinie vind ik het maken van een selfie dan ook geen stoornis. Het obsessief en/of dwangneurotisch maken van selfies zie ik meer als symptoom van een ziekte en is te vergelijken met het 200x per dag je handen wassen, dwangmatig stoeptegels tellen die je voorbijloopt of alleen op de zwarte of witte strepen het zebrapad oversteken.
Vanuit de commercie word je ook voortdurend bestookt met schoonheidswapens: mooie mensen die je allemaal vertellen dat je alleen gelukkig kan zijn wanneer je er zo mooi uitziet als zij (met bijbehorende goederen, bankrekening en maatschappelijk aanzien). Er heerst een enorme maatschappelijke druk en gezien het onnatuurlijk karakter van de maatschappij, kan ik mij heel goed indenken dat mensen bezwijken onder deze druk en obsessief gedrag gaan vertonen, of zelfs agressief: wij zijn ons mens-zijn aan het verliezen aan de kunstmatigheid die we rondom ons heen creëren en dit gaat nu in zo een rap tempo, dat veel mensen dat niet kunnen bijhouden.
Wanneer je hierin zover wordt gedreven dat het leidt tot obsessief/dwangmatig gedrag, dan is dat een uiting, een symptoom, geen ziekte.