De grote vijand van antiek houtwerk is de houtworm. Tegelijk is de houtworm de vijand van de menselijke beschaving. Antiek houtwerk is het bewaren waard en juist wat van waarde is, is vaak kwetsbaar. Dat geldt ook voor de woorden die we onderling bezigen. Ook die zijn kwetsbaar. Tussen kreten als: ‘echt wel!‘, ‘helemaal goed!‘, ‘kkmongool‘ en ‘Insj Allah‘, heeft een zakelijk gebruik van de Nederlandse taal het maar moeilijk. Wie het woord ‘volk‘ gebruikt, moet dit vergezeld laten gaan van de mededeling dat geen volk beter is dan het andere.
‘Ras‘, dient als begrip vermeden te worden, wil men niet de suggestie wekken er moordlustige plannen er op na te houden. ‘Cultuur‘ is net zoiets als ‘volk‘, je moet er duidelijk bij vermelden dat de ene cultuur je niet nader aan het hart ligt dan een willekeurige andere. ‘Liefde‘, is aan dezelfde krachten onderhevig. Het beste kun je het gelijkstellen aan ‘seks‘. Dat genereert aandacht. Liefde als bereidheid tot monogaam zijn, zal zeker waardering oogsten maar commercieel gezien is het voorlopig nog niet echt interessant. En pas op met ‘wit‘ of ‘zwart‘.
De Nederlandse taal verandert. Zij raakt ook steeds meer verloederd. Wie met jongeren van niet-Nederlandse afkomst in een zorgvuldig geformuleerd Algemeen Beschaafd Nederlands communiceert, zal merken dat dit zeer op prijs wordt gesteld. Niet voor niets is voor veel jonge moslims de verbale argumentatie waarvan de docerende moslim zich bedient, een van de aantrekkelijkste aspecten van deze godsdienst. Het is door het misplaatste hippe taalgebruik dat de blanke jongerenwerker de plank zal blijven misslaan. Met een zorgvuldig taalgebruik erken je bij voorbaat je gesprekspartner, hoe hard een confrontatie ook zou kunnen uitpakken.
Woordkevers ondergraven het belangrijkste aspect van een cultuur. In rechtse kringen noemen ze dat ‘cultuur-marxisme‘. Hoe overtrokken zo’n etiket ook mag overkomen, het is de kern: een woord wegen op wat sociaal en politiek ‘gewenst’ is, vernietigt het individuele dat aan een gesprek vooraf gaat. ‘Nadenken voor je iets zegt‘, wordt hier vervangen door: ‘controleren wat je denkt‘ en maatschappelijk beoordelen wat je voelt. Zo zakt een cultuur wel in elkaar natuurlijk. Op een door houtworm aangevreten stoel kun je beter niet plaats nemen. Een houtworm legt eitjes. De woordkever is onvruchtbaar. Slopen is zijn doel.
