Niets blijft Kerkrade bespaard deze dagen. Degradeerde de plaatselijke voetbalclub Roda JC dit weekend na eenenveertig jaar uit de Eredivisie, luttele kilometers verderop degradeerden vier snotjochies in de leeftijd van negen tot elf jaar het Mijnmuseum Schacht Nulland tot een rokende puinhoop. Ze vernielden honderd jaar oude foto’s, trokken brandblussers van de muur, staken dingen in de fik en smeerden ontlasting op de ramen. Vooral dat laatste is wel heel erg ziek. Je vingers in je eigen stront steken is normaliter alleen weggelegd voor zwaar gestoorde psychiatrische patiënten. Volgens het museum is de schade enorm.
De museumbeheerder kreeg bij toeval één van de boosdoeners te pakken en beloofde hem honderd euro als hij zijn vrienden zou verraden. De tienjarige koos voor het geld en bewees hiermee maar weer eens dat werkelijk iedereen in Limburg te koop is. En dus niet alleen Jos van Rey. Na het laffe verraad was het voor de politie een koud kunstje om ook de overige drie daders aan te houden en contact op te nemen met hun ouders. Deze stemden er deels mee in om de schade te vergoeden en de rotzooi op te ruimen. Vooral dat woordje deels intrigeert ons mateloos. Het doet vermoeden dat er ouders zijn die vinden dat hun kind niet of nauwelijks blaam treft. Of dat kindlief thuis doodleuk heeft verteld dat hij er wel bij stond, maar echt niks heeft gedaan. Het waren Antwan en Kamiel. Er zijn altijd ouders die daar intrappen, want zoiets doet onze jongen niet.
Wij van MWNW TuigZoekSolutions™ zijn geschokt. Het lijkt wel of het schorriemorrie steeds jonger wordt. Negen jaar en dan al de boel kort en klein slaan. Hoe moet dat later, als hij groot is? Kijk, als er nog een fatsoenlijke voetbalclub in de buurt was, dan kon hij daar mooi heen. Beetje keten, zuipen, snuiven en af en toe eens een keer een tegenstander in elkaar slaan of neersteken, een trein verbouwen en winkelruiten ingooien. En dat allemaal onder het mom van supporteren. Volkomen gelegitimeerd geweld. Maar in een museum moet je met je poten van de spulletjes afblijven. Dat is cultureel erfgoed. Zeker als het om de mijnbouw gaat, het fundament waarop Limburg is gebouwd. Mijnbouw staat voor kameraadschap en hard werken. De koempelmentaliteit. En die is bij deze vier onverlaten ver te zoeken. Ons lijkt het schoonlikken van de met poep besmeurde ramen een passende straf. Dat zal ze leren.