In het dossier “tactvol reageren na een grote mijnramp” vandaag Recep Erdoğan aan het woord. Nou Recep, neem de vloer! ‘Mijnrampen zijn heel normaal. Ik heb eens in de Britse geschiedenisboeken gekeken en zo’n 204 mensen stierven daar na een instorting van een mijn in 1838, wisten jullie dat?’ Oké dan, lekker tactvol. Maar Recep was nog niet klaar, oh nee. ‘In een mijn-explosie in 1894 stierven er zelfs 290 mensen’. Alsof Turkije qua technologisch niveau gelijkstaat aan Engeland van 175 jaar geleden. Erdoğan beloofde nog wel even dat er dit keer wel serieus onderzoek zou worden gedaan naar de mijnramp maar voegde er wel aan toe dat de mijn in Soma één van de veiligste van Turkije was. Wat niet helemaal waar is, trouwens.
U kunt zich voorstellen: dat viel niet goed daar in Soma, waar vandaag de grootste mijnramp uit de Turkse geschiedenis plaatsvond. Gevolg: rellen. De auto van Erdoğan werd aangevallen en hij moest zelfs een supermarkt invluchten. In de rest van het land is inmiddels ook al de pleuris uitgebroken. Huiskamervraag van vandaag: Hoelang kan deze arrogante aspirant-dictator nog aan het pluche kleven?
“Alsof Turkije qua technologisch niveau gelijkstaat aan Engeland van 175 jaar geleden.”
hier gaat het niet om of dat ze de technologie kunnen hebben, maar of dat in een overweging tussen een grotere kans op verloren mensenlevens of minder winst de mens of de poen wint.
je ziet dan ook vaak in recentere situaties niet de technologie er toe doet maar eerder de waarde van een mensenleven, die in derdewereldlanden waar het wel vaker voor komt. (en vreemd genoeg mr.bijna-europa-Turkije een stuk lager ligt.
dingen die ik gehoord had zoals, dat er maar één in/uitgang was en dat ze 4 kilometer van de uitgang aan het werk waren zijn dingen die je inderdaad in 1838 verwacht
Ongebreidelde winstmaximalisatie kost nou eenmaal mensenlevens. Kennelijk kan dat (ook) in Turkije.