Niet banken, maar ICT-bedrijven zijn de grootste boeven van ons land. Miljarden hebben zij de afgelopen jaren verdiend aan een lange reeks mislukte automatiseringsprojecten bij onder meer het UWV, NS, de politie en Rijkswaterstaat. In plaats van een goed werkend systeem leverden de automatiseerders vaak een halfbakken product af. Niet werkende tolpoortjes, OV-chipkaarten die te kraken zijn en communicatiesystemen die constant uitvallen. Voorbeelden te over.
Het zou niet eerlijk zijn om alleen de automatiseerders de schuld te geven. Ook de overheid zelf treft blaam. De overheid is een zevenkoppig monster waarvan de linkerhand niet weet wat de rechterhand doet. Zo verstrekken ministeries vaak onmogelijke opdrachten, waarmee dienstbare ambtenaren ijverig aan de slag gaan. Om er halverwege achter te komen dat het toch allemaal niet zo eenvoudig is als gedacht. In plaats van te stoppen en overnieuw te beginnen, rommelen ze maar wat verder. Totdat het op een gegeven moment echt niet meer gaat. Vaak is het dan al te laat. De rekeningen zijn betaald en de automatiseerder is met de noorderzon vertrokken naar een volgende lucratieve opdracht. De kans dat de overheid juridisch verhaal haalt op het in gebreke blijvende automatiseringsbedrijf is nihil. Waarom weet niemand. ICT-bedrijven maken dankbaar gebruik van de chaos en het gebrek aan daadkracht bij de overheid.
Een mislukt project is voor hen dan ook niet per definitie mislukt. Met een beetje geluk komt er zelfs nog een vervolgopdracht uit voort. Om het eigen haperende systeem alsnog aan de praat te krijgen. Een topman van Hewlett Packard omschrijft het als volgt: als de overheid blijft volharden dat zij een auto zonder stuur wil, dan leveren wij een auto zonder stuur. De vraag om het stuur komt later toch wel. Kassa. Twee keer verdienen aan dezelfde opdracht, dat is zelfs de banken nog nooit gelukt. Lekker professioneel ook.
‘Opnieuw’