Niemand, dus ook vader Farid niet, had het zien aankomen: de radicalisering van de goedlachse jongen die nooit een vlieg kwaad deed, nooit psssst hee kankerhoer! riep, altijd de deur openhield voor ouden van dagen en die zich bovendien inzette bij het buurthuis waar hij spelletjes organiseerde voor de kinderen. Cum laude zou hij geslaagd zijn ook, getuige de uitmuntende cijfers op school waar de voorbeeldleerling keihard werkte aan een florerende toekomst waar je U tegen zegt.
Waar was Burgemeester Van der Laan toen vader Farid aanklopte bij het Meld- en Adviespunt Radicalisering? Nou? Zeker te druk met lintjes doorknippen. ‘Ze zeiden mij dat ze hem niet gingen verliezen, ik moest hun vertrouwen. Ze waren snel maar wat hebben ze gedaan?‘ De zoon van Farid was in de grijpgrage klauwen van de radicalen gevallen. Hadden van de keurige jongen een monster gemaakt. Niet dat vader dat thuis door heeft gehad of daar verdere actie op ondernam. Nee, toen zoonlief al lang en breed in Turkije zat drong het tot vader door: niet IK maar de burgemeester heeft een steek laten vallen.
Het is natuurlijk mooi dat nu al bekend is welke geradicaliseerde jongere straks volledig van het padje terugkeert naar Nederland. De arme knul die door falen van de Nederlandse overheid trauma’s heeft opgelopen, net als Khalid, terwijl hij zo’n schitterende toekomst voor zich had. Nu kan de burgemeester alvast een potje smartengeld reserveren voor de jongen. Wat falen wij als land toch keer op keer, dat wij zulke schitterende jongens, in de bloei van hun leven, zo uit onze handen laten glippen. Bah. Weg met ons. Laten we ze helpen.
En ondertussen kunnen deze radicalen onder de veilige paraplu van ónze patriots opgesteld in Turkije Syrië in. Nee, wij hebben hier totaal geen schuld an.