Kankergenezing te koop!

Een 62-jarige Nederlandse kankerpatiënt, die in ons land was opgegeven, is in België kankervrij verklaard. Artsen in Nederland dachten dat de man nog maar tien maanden te leven had. De behandeling die hij onderging was nog niet eerder in België en Nederland uitgevoerd. Omdat men in België de kans van slagen hoog achtte, besloten artsen daar wel om de tumor in de slokdarm, inclusief uitzaaiingen in de lever, te verwijderen. Succesvol, bleek; na vijf maanden zijn er geen tumoren meer te zien op de scan.

In Nederland krijgen ziekenhuizen steeds meer kritiek, omdat patiënten snel opgeven worden. Nederlandse artsen zouden teveel vasthouden aan protocollen, regels en statistieken. Hierdoor zijn ze rigide en bureaucratisch geworden. Liever zekerheid dat iemand komt te overlijden dan het risico iemand te kunnen genezen met een nog experimentele behandeling.
In buitenlandse ziekenhuizen wordt meer naar de individuele patiënt en mogelijkheden gekeken. Niet iedereen wordt beter, maar er zijn diverse “uitbehandelde”  Nederlanders genezen in het buitenland. En waarom zou je iemand die zo’n beperkte levensverwachting heeft, geen experimentele behandeling geven?

Even een zijstap: ook binnen Nederland verschillen de protocollen nogal: zo kun je met bepaalde symptomen in het ene ziekenhuis gezond verklaard worden, terwijl je in een ziekenhuis 30 km. verderop te horen krijgt dat je MS hebt en er direct een behandeling wordt gestart. Ook de behandeling van kanker en bijvoorbeeld de dosering van chemo verschilt per ziekenhuis. Vindt ieder ziekenhuismanagement dat zij de beste protocollen hebben en dus de beste behandeling aanbieden?

Een aantal kankerpatiënten hadden een levensbedreigende vorm van kanker en kregen in Nederlandse ziekenhuizen te horen dat ze niet meer geholpen konden worden. Ze vonden echter een behandeling  in Duitsland en daaraan hebben ze te danken dat ze nog in leven zijn. Alleen: de onkosten krijgen ze niet vergoed van hun verzekeraar of er moet heel veel moeite voor gedaan worden. De behandelingen in het buitenland vallen in eerste instantie niet onder de Nederlandse basisverzekering. Volgens EU-verordening is er recht op vergoeding die in het land van behandeling geldig is. Dus in Duitsland geldt de basisverzekering die voor een Duitser geldt. Een basisverzekering dekt echter de meeste standaardbehandelingen. Wat een standaard behandeling is, wordt naar Nederlandse maatstaven beoordeeld.  Het ondergaan van een operatie wordt meestal niet vergoed door de zorgverzekering. Ook blijken er grote verschillen te bestaan tussen diverse verzekeringsmaatschappijen, wat neerkomt op duizenden euro’s verschil. Via de basisverzekering worden vaak alleen de reis- en verblijfskosten vergoed. Een groep kankerpatiënten raakt hierdoor diep in de schulden of  loopt vast in de bureaucratie.

Minister Schipper van Volksgezondheid onderzoekt waarom steeds meer patiënten naar het buitenland gaan en of dat terecht is. Nu ben ik al niet zo’n fan van deze minister, die zich eerder ongenuanceerd en ongefundeerd uitliet over de alternatieve sector. Terecht is dat je zo snel mogelijk de beste zorg krijgt; levensreddend! Terecht is dat je niet klakkeloos ten dode wordt opgeschreven, maar dat er in mogelijkheden en vernieuwend wordt gedacht.

Uiteindelijk lijkt het erop dat de grenzen nog niet zo open zijn. Wij zijn geen Europa op het moment dat het op onze gezondheid aankomt. En keuzevrij al helemaal niet. De beste behandeling is nog steeds voor de elite, zo blijkt maar weer.  Opeens denk ik aan een zin uit het nummer Over de muur:  “Alleen als je geld hebt, dan is de vrijheid niet duur en alleen de vogels vliegen” etc. Alleen als je geld hebt, kun je genezen.